|
|
Kelinchak.
| | | | Sana: Shanba, 19-Января-2008, 04:42 | Xatlari # 1 |
Ism:
| [Amatulloh]
| Maqomi:
| [Smotritel Forum]
| Guruxi:
| [Chaqqon Forumchi]
| Postlari:
| [1485]
| Xulqi: +
| [123] ±
| Xulqi: -
| [0%] ±
| User xozir:
| [Forumda emas]
| Yurt:
| [Швеция]
| Jins:
| [Ayol]
|
|
| — Qizni olib dugonasi shoshmay tursin, yor-yoray, shoshmay tursin...
— Kuyov keldi, kuyov keldi!
Doira chalib “Yor-yor” aytayotgan qizning qo'shig'i chala qoldi. Qizlar qiy-chuv qilishib, o'zlarini eshikka urishdi. Hammalari kuyovni ko'rishga oshiqdilar.
— Vuy-y...
— Bo'yining uzunligini...
— Kostyumining chiroyliligini...
— Bo'yinbog'iga qara!
— Kiroyi kuyoving bo'lsa shunday bo'lsa-da...
— Bo'ldi qilinglar, uyalmaysizlarmi? — dedi doira chalgan qiz. — Oysha eshitsa nima deydi?
Qizlar kelgan kuyov dugonalarining qallig'i ekanligi endi eslariga tushgandek xijolat bo'lib lab tishlashdi va chetga chiqib, kuyov va uning ikki navkarini to'rga, chimildiq tomonga o'tkazib yuborishdi.
Kuyovnavkarlar birpasdan so'ng kuyovning bir o'zini chimildiqda qoldirib, momolar tutgan tovoqqa ataganlarini tashlab, chiqib ketdilar.
— Hay, qaqajonlar, kuyov hammangning hushingni oldimi, deyman? — dedi momo qizlarga. — Borib kelinposhshani olib kelmaysizlarmi?
— Voy, esimiz qursin! — qizlar shovqin bilan Oysha “berkitilgan” uyga, uning sirdoshi Fotimanikiga yugurishdi.
— Jim! — lablariga barmoq bosdi Fotima to'polon bilan kirib borgan qizlarga. — Oysha namoz o'qiyapti.
— Qanaqa namoz? — hayron bo'ldi qizlar. — Shu bugun-a?
— Qanaqa namoz bo'lardi, Shom namozini o'qiyapti, — dedi Fotima. — Xalaqit bermay turinglar!
Qizlar jim bo'lishdi. Hammalari oyoq uchida dahlizga kirishib, ochiq turgan eshikdan ichkarida namoz o'qiyotgan dugonalarini havas va hayrat bilan kuzatishdi.
— Oysha namoz o'qishini bilmas ekanmiz, — pichirladi bir qiz.
— Voy, kiyimlarining yarashganini qaranglar! — dedi boshqasi.
Uy to'rida o'zi tikkan joynamoz ustida namoz o'qiyotgan Oyshaga adras kuylagu lozimi, baxmal kamzuli, iyagi ostidan tang'ib olgan oppoq harir ro'moli haqiqatdan yarashib turar, bu liboslar uni yanada jozibali ko'rsatar edi.
— Ana shu kiyimlarida ketmoqchi kuyovnikiga, bunisiga nima deysizlar? — pichirladi Fotima.
— Yo'g'-e! — qizlar hayrat bilan Fotimaga tikilishdi.
— Ha, bu uning qat'iy qarori, nikoh kuylagi olib kelgani ham yo'q. “Unaqa kuylakni ikki dunyoda ham kiymayman”, dedi, — pichirladi Fotima. — Jim, namoziga xalaqit bermaylik!
Oyshaning pichirlab oyat o'qishlari, o'ta malohat bilan ohista ruku' va sajdalarga borishlari qizlarni sehrlab qo'ydi.
— Fa bi ayyi alai robbikumaa tu kazzibaan...* *** Kelinni kutib anchagina muddat yolg'iz qolgan kuyovning na kelindan, na uning dugonalaridan darak bo'lavermagach, toqati toq bo'ldi.
— Men endi shundoq turaveramanmi, aytilmagan gadoyga o'xshab? — dedi u ovozini ko'tarib chimildiq ortidagilarga qarab.
— Buncha betoqatsiz, kuyov, — dedi bir ayol kulib. — Chidaysiz-da, endi, aylanay. Qiz bolaning nozi bo'ladi. Pardoz-andozi bo'ladi. Besabr bo'lmang, o'rgulay!
To'lqin yana “bir soat” kutdi. Kelindan darak bo'lmadi.
— Hoy, biror tirik jon bormi? Bu erga nimaga keldik o'zi? — dedi yana To'lqin. — Kelin kelmaydigan bo'lsa jo'ralarimni chaqiringlar, “Durak” o'ynab turaylik!
— Men shashka o'ynashni bilaman, o'ynaysizmi? — dedi boyagi ayol. — Erim bilan o'ynab turamiz, yutqizgan o'ptiradi.
Ayollar gurillab kulib yuborishdi.
To'lqin jahl qilib chimildiqni surib tashladi va tashqariga chiqib ketdi.
— Qani, kelinposhsha qaerda? — dedi u unga peshvoz chiqqan jo'ralariga tishlari orasidan so'zlanib.
— Og'irroq bo'l, og'irroq, — dedi bilagidan mahkam siqib ushlab, uni chetroqqa tortgan tog'asi Ibrohim aka. — Senga Xudo beribdi, jiyan. Kelin namozxon ekan, qo'shnining uyida namoz o'qiyapti ekan.
To'lqin tog'asiga biroz hayron bo'lib qarab turdi-yu, tog'asi ko'rsatgan uyga qarab yurdi. “Biror ishkal qilmasin”, degan tog'asi ham unga qo'shildi.
— “Soliha xotin diningizning yarmi, qolgan yarmiga o'zingiz harakat qiling”, deganlar Payg'ambarimiz alayhissalom, — dedi Ibrohim aka jiyanining yonida borarkan. — Kelin tanlashda adashmabsan, jiyan, endi bu yog'iga shu kelinga munosib bo'l!
— Men nima qilishim kerak ekan? — dedi To'lqin tog'asiga ajablanib qarab.
— Namozni o'rganib olishing kerak, jiyan. Kelin namozxon ekan, uyingga borgandan keyin namoz payti kirganda u joynamozga o'tsa-yu, sen bir chetda burgutga o'xshab hurpayib o'tirsang yarashmaydi-da, jiyan. Bitta gapni aytaymi? Aslida nikoh musulmon odamga buyurilgan, nikoh iymonli kishilar o'rtasida o'qiladi.
— Yo'g'-e, — ishonqiramadi To'lqin. — Menga nikoh o'qilmaydimi?
— Senga o'qilaveradi, sendan boshqalarga ham o'qilaveradi, jiyan, boshqa ilojimiz yo'q. Benikoh er-xotin bo'lishmasin, haromi bolalar ko'payib ketmasin, deb mullalar nikoh o'qiyverishadi, ammo bu nikoh Alloh taoloning dargohida qabul bo'ladimi yo'qmi hech kim bilmaydi, jiyanim.
Oysha bor uyga kirib kelishdi.
Qizlar jim-jimgina o'zlarini chetga olishdi. To'lqin Oysha namoz o'qiyotgan uyga kirdi-yu, Oyshaning ovoz chiqarib duo qilayotganini ko'rib to'xtadi. Tog'asi darhol o'tirib duoga qo'l ochganini ko'rib, ohista gilamga cho'kkalladi.
— Parvardigorim, O'zingdan o'zga mehribonim yo'q, O'zingdan so'rayman, men bugun kelin bo'lib borayotgan xonadonni xayrli, barakotli qilgin! — duo qilardi ko'zida yosh bilan Oysha. — Men ularni yaxshi bilmayman, ammo qaynotamning ham, qaynonamning ham, Sen menga munosib ko'rgan jufti halolimning ham iymon-e'tiqodli, insofli kishilar bo'lishidan umidvorman. “Har biringizga niyatingizga yarasha jufti halolni beraman”, deb va'da qilgansan, va'dasiga vafodor Zotsan, menga munosib ko'rganing jufti halolimni ham iymonli, taqvodor, parhezgar qilgin! Orzu qilganimday xoja berib, undan orzu qilganimday farzandlar bergin, toki ular Senga, dinimizga xizmat qilsin! Imom Buxoriyday, Imom Termiziyday, Hazrat Navoiyday, Shayx Muhammad Sodiq Muhammad Yusufday farzandlarni bergin! Ana shunday farzandlarga ona bo'lishimni nasib qil! Jufti halolimning ham ana shunday farzandlarga ota bo'lishini nasib qil! Boshqasiga rozi emasman, Allohim! Qalbida ana shunday niyatlari bo'lmagan erga duchor qilganingdan ko'ra chimildiqqa etmay jonimni ol!
To'lqinning a'zoyi badani jimirlab ketdi. Ikki qo'lining bilaklaridan chumolilar galasi yurib o'tgandek bo'ldi. Qalbidan o'tgan fikrlardan miyasi qizib ketdi. To'lqin shartta o'rnidan turib, tashqariga yo'l oldi.
To'lqin to'y bo'layotgan uyga qayrilmay mashinalar turgan erga bordi. Uni ko'rib, nima bo'ldi ekan deb, yoniga kelgan yigitlarga buyurdi:
— Akromni chaqiringlar!
“Mersedes”ning egasi bo'lgan To'lqinning o'rtog'i Akrom kelib so'radi:
— Tinchlikmi kuyov bola, biror joyga borib keladigan bo'lib qoldikmi?
— Moshinangni yurgiz!
— Xo'p, o'rtoq, do'g'lamasdan gapirsang ham yurgizaman!
— Kechir, do'stim, xayolim o'zimdamas, — dedi To'lqin.
To'lqinning mashinaga o'tirib ketayotganini ko'rib, uning ortidan etib kelgan Ibrohim aka so'radi:
— Nima bo'ldi, jiyan, to'yxonadagilarga nima deyin?
— Tog'a, hammalaridan kechirim so'rab qo'ying! Men sal shoshilgan ekanman. Men... mening bu turishimda to'y bo'lmas ekan, tog'a. Men... men hali to'yga tayyor emas ekanman, — dedi To'lqin va mashina yurib ketar ekan, oynadan bosh chiqarib dedi: — To'y kunini boshqatdan belgilaymiz, tog'a, keliningizga aytib qo'ying! ____________________ Kim hikoyaning davomini yozib yuborsa, saytimizning maxsus (zo'r) sovg'asini oladi, Insha Alloh... http://muslimaat.uz/index.p....temid=1  
|
Agar mulking Misr, yo Rum yoki Chin,
Yo hukmingda butun yer yuzin tutgin,
Oxir bu boylikdan olar hissang, bil:
O'n gaz kafan bilan ikki gaz zamin.
Umar Hayyom... | |
|
| | | Sana: Yakshanba, 30-Мая-2010, 12:53 | Xatlari # 2 |
Ism:
| [FLOWER]
| Maqomi:
| [Foydalanuvchi]
| Guruxi:
| [Mehmon]
| Postlari:
| [6]
| Xulqi: +
| [8] ±
| Xulqi: -
| [0%] ±
| User xozir:
| [Forumda emas]
| Yurt:
| [Великобритания]
| Jins:
| [Ayol]
|
|
| qauerdan topsak boladi ohirini juda kizik ekan rahmat
LIVE IS GOOD.ALWAYS BEELIVE GOD ITS IMPORTANT IN OUR LIVE | |
|
| | | Sana: Seshanba, 20-Июля-2010, 11:59 | Xatlari # 3 |
Ism:
| [nilu]
| Maqomi:
| [USER]
| Guruxi:
| [Tezkor Forumchi]
| Postlari:
| [193]
| Xulqi: +
| [34] ±
| Xulqi: -
| [0%] ±
| User xozir:
| [Forumda emas]
| Yurt:
| [Турция]
| Jins:
| [Ayol]
|
|
| davomini qayerdan oqisek buladi ?
.. | |
|
| | | Sana: Chorshanba, 21-Июля-2010, 16:56 | Xatlari # 4 |
Ism:
| [UyGuRKa]
| Maqomi:
| [Miss Forum]
| Guruxi:
| [ENG ENG ENG]
| Postlari:
| [34081]
| Xulqi: +
| [2672] ±
| Xulqi: -
| [0%] ±
| User xozir:
| [Forumda emas]
| Yurt:
| [Нидерланды]
| Jins:
| [Ayol]
|
|
| Quote (Amatullah) Kim hikoyaning davomini yozib yuborsa, saytimizning maxsus (zo'r) sovg'asini oladi, Insha Alloh... Sovga kerak emas.  Qisqa va lo'nda yozaman.  To'lqin namoz o'qishni o'rganadi, haqiqiy musulmon bo'lib, Oyshaga mos er bo'lishga intiladi, va buni uddasini chiqadi.
Keyin to'y kunini belgilashni ota, onasiga ayadi, to'y kuni belgilanadi va Oyshani yor yorlar sadosida To'lqinni uyiga olib ketadilar. Manicha shunday bo'ladi.
Agar mulking Misr, yo Rum yoki Chin,
Yo hukmingda butun yer yuzin tutgin,
Oxir bu boylikdan olar hissang, bil:
O'n gaz kafan bilan ikki gaz zamin. | |
|
| | | Sana: Chorshanba, 21-Июля-2010, 17:43 | Xatlari # 5 |
Ism:
| [YaYa]
| Maqomi:
| [Foydalanuvchi]
| Guruxi:
| [Mehmon]
| Postlari:
| [0]
| Xulqi: +
| [0] ±
| Xulqi: -
| [0%] ±
| User xozir:
| [Forumda emas]
| Yurt:
| [Эквадор]
| Jins:
| [Ayol]
|
|
| JUDA CHIROYLI HIKOYA EKAN. SHUNDAY KELINGA MOS EMASMAN, YANA DUOSI QABUL BO'LIB OMONATINI TOPSHIRIB QO'YMASIN DEB QO'RQIB KETIBDI SHEKILLI BECHORA KUYOV. HAMMAGA INSOF VA IYMONNI ALLOHNING O'ZI BERMASA, BUNGA BOSHQA HECH KIM QODIR EMAS.
KATTA RAHMAT! | |
|
| | | Sana: Shanba, 24-Июля-2010, 19:53 | Xatlari # 6 |
Ism:
| [******]
| Maqomi:
| [USER]
| Guruxi:
| [Chaqqon Forumchi]
| Postlari:
| [1376]
| Xulqi: +
| [85] ±
| Xulqi: -
| [0%] ±
| User xozir:
| [Forumda emas]
| Yurt:
| [Узбекистан]
| Jins:
| [Ayol]
|
|
| Тулкин машинадан кучани кузатар экан уз уй-хаёлларига чумганди. Куз олдидан дуога кулларини кутарган Оиша кетмасди. Унинг овози эса кулокларида жарангларди.
“Менга муносиб курганинг жуфти халолимни хам иймонли, такводор, пархезгар килгин! Бошкасига рози эмасман, Аллохим, калбида ана шундай ниятлари булмаган эрга дучор килганингдан кура чимилдикка етмай жонимни ол...” бу айтилган сузлардаги катъият Тулкинни куркитиб юборганди.
Машина уйга якинлашди.
- Келинни олиб келишди, - бир зумда уйни кий-чув босди. Карнай-сурнайлар ишга тушди. Хамма орзикиб кутилган келини куриш иштиёкида машина томон югурди. Аммо кутилган келин урнига шуппайиб Тулкиннинг узи тушди. Энди у уйламай килган ишига пушаймон эди. Оишанинг сузаларидан таъсирланибдию, аммо келинни кутиб турган ота-онасига нима дейиши мумкинлигини уйламаган экан. Ха, майли булар иш булди, энди бир амаллаб уларга тушунтириш керак.
- Ха, болам келин кани? – деди унга пешвоз чиккан онаси. Онасининг саросима тушиб колганини курган Тулкин унга рахми келиб кетди.
- Дадам канилар? Бир нарсани улар билан маслахатлашиб олишим керак. Оиша дуосини тугатиб урнидан кузгалганида, куёв кетиб булганди. Дугоналари унга хам хайрат хам рахм билан карашарди. Аммо нима булганини тушунтириб айтишга хеч бирини тили бормасди.
- Куёв келибдими? – деди Оиша, уларнинг пичир-пичирларига эътибор бермай.
- Биласанми Оиша… - секингина кулидан ушлади бир дугонаси, аммо канча уринмасин гапиролмади.
- Куёв сенинг намоз укиётганингни куриб кетиб колди, - деди охири бир дугонаси.
- ...кетиб колди, намоз укиётганимни куриб... – оёклари чалкашиб кетди Оишанинг. Ёнида турган Фотима секингина билакларида тутиб уни курсига утиргизди.
- Балки бирон нарсаси эсидан чиккандур, - гужжилашиб гапга тушиб кетди дугоналар.
Оиша эса уларнинг гапларини эшитмасди. Хаёлида “нахотки, факат намоз укиганим учун булса...” дерди. Бироз давом этган бу шубхалардан сунг у бирданига урнидан турди-да:
- Такдиримда нима булса шуни кураман. Демак Роббим шуни менга ихтиёр килибдими, Унинг азмига буйсунаман, - дея, уз уйи томон илдам одимлади.
Кизлар эса унинг ортидан ханггу-манг булиб караб колишди. Уйига кирганда сунггина гап нимада эканлигин айтишди. Тулкин унинг дуоларини эшитгану, чикиб кетган. Яна туйни умуман колдирмаган балки кечиктирган. Ойиси у билан куёвнинг тогаси гаплашиб олмокчи эканлигин айтди.
- Нима килайлик, кирсинми? – деди ойиси.
- Албатта, ойижон, факат сиз хам ёнимда туринг.
Тогани чакиришди.
- Ассалому алайкум кизим. Аллох уйингизга барокотлар берсин. Энди кизим жиянимиз менимча бироз шошиб колдилар. Шунинг учун унинг номидан узрни мен етказай. Дуоларингизни эшитиб бошкача булиб кетди. Туйни бироз кечиктиринг, илтимос деди. Бу ерда бизнинг айбимиз хам бор. Фарзандларимизга динну-диёнатни ургатмаганмиз. Лекин сизни намозда бардавом эканлигингизни эшитиб роса хурсанд булдим, очиги. Энди бизга бироз фурсат берсангиз, Аллохдан хайрлисини сураб коламиз. Бошка иложимиз хам йук. Узр кизим.
Унинг сузларидаги самимийлик Оишанинг бехузур булган кунглини бироз тинчитди. Албатта бу иш махалла-куйда шов-шув булиши аник, лекин туйни колдиришдан бошка иложлари хам йук.
- Сизлар нима истасангиз шу, - деди секингина Оиша хам.
- Барака топинг кизим. Орадан бир неча ой утди, махаллада дув-дув гаплар хам секин аста тина бошлади. Икки тараф хам янгитдан туй кунини белгилашди. Туй куни хам келди.
Яна уша бизга таниш кизлар, куёвнавкарлар. Факат энди хаммалари айри айри хонадалар. Домла куёвга насихат килмокда.
- Мана энди биродар, сиз Пайгамбаримизнинг бир суннатларига амал килиб оила курмокдасиз. Аллох баракотли килсин. Келинимизга энди сиз тан махрам, уларнинг суянган тоги буласиз. Энди сиз уларга масъулсиз. Кани энди никохни укиб юборамизми?
- Ха, албатта, алхамдулиллах, - дейди Тулкин тоза кунгил билан. Чунки энди у узининг мусулмон эканлигига шубхаси йук.
- Абдурахмон кизи Оиша сиз Иброхим угли Тулкинжонга тан махрамликка утишга розимисиз? Домла учинчи марта сураганда, Оиша секингина “Ха” деди.
Домла Тулкиндан хам суради. Тасдик жавоб олгач, никох укиб булгач уларга бахту-саодат тилади. Куёв уйида келинни карнай-сурнай овози эмас, Расуллулох с.а.в. га айтилган саловотлар овози кутиб олди. Оиша бенихоят хурсанд эди. Аллох унга кутилмаганда берган имтихонидан утган, бахтли бир хаётга кадам куйганди.
Чимилдикка кирган куёв:
- Оиша, оиламиз учун бахт-саодат сураб икки ракааът намоз укиб олайлик, нима дедингиз?
- Албатта, деди секингина уялиб.
Тулкин ортидан иктидо килиб намоз укиётган кизни унга лойик курган Роббига куп шукроналар айтди. Уша туй куни килинган дуолар унинг калбидага хидоят эшигини очганди. У эндигина пайгамбаримиз с.а.в.нинг “Диёнатли аёлга уйланинг» деган угитларининг асл маъносини тушуниб турарди. Бугунги укилаётган дуоларга икки жуфт кул само сари кутарилди. [b]
|
 | |
|
| | | Sana: Shanba, 24-Июля-2010, 19:54 | Xatlari # 7 |
Ism:
| [******]
| Maqomi:
| [USER]
| Guruxi:
| [Chaqqon Forumchi]
| Postlari:
| [1376]
| Xulqi: +
| [85] ±
| Xulqi: -
| [0%] ±
| User xozir:
| [Forumda emas]
| Yurt:
| [Узбекистан]
| Jins:
| [Ayol]
|
|
| Buni men yozmaganman Muslimaat. uzda Anisa degan qiz yozganlar 
| |
|
| | | Sana: Yakshanba, 20-Мая-2012, 19:23 | Xatlari # 8 |
Ism:
| [...]
| Maqomi:
| [USER]
| Guruxi:
| [Kuzatuvchi]
| Postlari:
| [51]
| Xulqi: +
| [6] ±
| Xulqi: -
| [0%] ±
| User xozir:
| [Forumda emas]
| Yurt:
| [Узбекистан]
| Jins:
| [Ayol]
|
|
| Тоғаси елка қисиб, икки қўлини икки ёнга узатганича қолди.
Дўстининг гапидан ҳайрон бўлса-да, куёвнинг гапи гап, Акром машинасини юргизди. «Мерседес» ғизиллаб кетди. Жиянининг бир сўзли йигитлигини яхши биладиган Иброҳим ака ноилож қудаларнинг олдига кириб, вазиятни тушунтира бошлади.
***
Тулкин машинадан кучани кузатар экан уз уй-хаёлларига чумганди. Куз олдидан дуога кулларини кутарган Оиша кетмасди. Унинг овози эса кулокларида жарангларди.
"Менга муносиб курганинг жуфти халолимни хам иймонли, такводор, пархезгар килгин! Бошкасига рози эмасман, Аллохим, калбида ана шундай ниятлари булмаган эрга дучор килганингдан кура чимилдикка етмай жонимни ол...” бу айтилган сузлардаги катъият Тулкинни куркитиб юборганди.
***
Оиша дуосини тугатиб урнидан кузгалганида, куёв кетиб булганди. Дугоналари унга хам хайрат хам рахм билан карашарди. Аммо нима булганини тушунтириб айтишга хеч бирини тили бормасди.
- Куёв келибдими? – деди Оиша, уларнинг пичир-пичирларига эътибор бермай.
- Биласанми Оиша… - секингина кулидан ушлади бир дугонаси, аммо канча уринмасин гапиролмади.
- Куёв сенинг намоз укиётганингни куриб кетиб колди, - деди охири бир дугонаси.
- ...кетиб колди, намоз укиётганимни куриб... – оёклари чалкашиб кетди Оишанинг. Ёнида турган Фотима секингина билакларида тутиб уни курсига утиргизди.
- Балки бирон нарсаси эсидан чиккандур, - гужжилашиб гапга тушиб кетди дугоналар.
Оиша эса уларнинг гапларини эшитмасди. Хаёлида "нахотки, факат намоз укиганим учун булса...” дерди. Бироз давом этган бу шубхалардан сунг у бирданига урнидан турди-да:
- Такдиримда нима булса шуни кураман. Демак Роббим шуни менга ихтиёр килибдими, Унинг азмига буйсунаман, - дея, уз уйи томон илдам одимлади.
* * *
Кизлар эса унинг ортидан ханггу-манг булиб караб колишди. Уйига кирганда сунггина гап нимада эканлигин айтишди. Тулкин унинг дуоларини эшитгану, чикиб кетган. Яна туйни умуман колдирмаган балки кечиктирган. Ойиси у билан куёвнинг тогаси гаплашиб олмокчи эканлигин айтди.
- Нима килайлик, кирсинми? – деди ойиси.
- Албатта, ойижон, факат сиз хам ёнимда туринг.
Тогани чакиришди.
- Ассалому алайкум кизим. Аллох уйингизга барокотлар берсин. Энди кизим жиянимиз менимча бироз шошиб колдилар. Шунинг учун унинг номидан узрни мен етказай. Дуоларингизни эшитиб бошкача булиб кетди. Туйни бироз кечиктиринг, илтимос деди. Бу ерда бизнинг айбимиз хам бор. Фарзандларимизга динну-диёнатни ургатмаганмиз. Лекин сизни намозда бардавом эканлигингизни эшитиб роса хурсанд булдим, очиги. Энди бизга бироз фурсат берсангиз, Аллохдан хайрлисини сураб коламиз. Бошка иложимиз хам йук. Узр кизим.
Унинг сузларидаги самимийлик Оишанинг бехузур булган кунглини бироз тинчитди. Албатта бу иш махалла-куйда шов-шув булиши аник, лекин туйни колдиришдан бошка иложлари хам йук.
- Сизлар нима истасангиз шу, - деди секингина Оиша хам.
- Барака топинг кизим.
* * *
Катта карвон йўли гузарига етишганда Тўлқин Акромдан машинани тўхтатишни сўради:
— Ўртоқ , мени шу ерга тушириб, ота-онамга соппа-соғлигимни етказ, илтимос!
Акром астагина уф тортди:
— Лекин сенсиз қайтиб борсам нима деб ўйлашади? Бутун тўйхонани ташлаб келдик. Очиғи, нима бўлди билмайман. Тўлқин, бир нарса сўрасам малол олмагин, келиннинг бирор айби бормикан ё бошқаси билан...
— Акром, жим бўл! - Тўлқининг овози бирдан кўтарилди. — Бор, кутиб қолишмасин!
* * *
Келиннинг уйидаги ҳангома Акромдан олдин тўйхонага етиб борган экан. Иброҳим ака вазиятни тушунтиришга қанча уринмасин, Тўлқиннинг дадаси кетган харажатнинг куйигида ўзини босиб ололмасди.
— Акром келди, Акром келди! — қора Мерседесни кўрганлар бирдан шовқин солишди.
— Акромжон ўғлим, ўртоғинг қани тинчликми, нима гап? — Иброҳим ака бир нарсадан умид кутгандай Акромнинг оғзига қаради.
— Тўлқин соппа-соғ... — Акром бошқа нарса дея олмади.
— Жони омон бўлса бўлди, лекин шунча одамни чақириб қўйиб, тўйни тўхтатгани нимаси? Намозни, тўйдан кейин ҳам ўрганаверса бўлардику? Боланинг беўйлиги ота-онанинг шўри деб бекорга айтишмаганда, — деб онаси додлаб қолди.
Илож қанча...
* * *
Карвон йўли гузарининг бошида кичкина, кўҳна масжид бор. Тўлқин болалигида бу ерга бобоси билан кўп келарди, бобосининг шу масжидга меҳри бўлакча эди. "Масжид мусулмоннинг даргоҳи болам. Бу ерда Аллоҳга яқин бўласан, ҳидоятга етасан, шафоатга мушарраф бўласан. Аллоҳнинг қаҳридан паноҳ топиб, раҳматига етишасан”, деб бот-бот такрорларди. Тўлқин ақл дунёсида ҳам жонлантиролмаган Аллоҳни қандай қилиб шу лойсувоқли масжиддан топишини тасаввур қилолмаса-да, бобосига эргашиб бу ерга келишдан сира зерикмасди. Лекин ҳозир юраги бетламаяпти. Нураб кетаётган пастккина деворлар, тут ёғочдан ясалган кичкина эшик, масжид ҳовлисидаги катта қайрағоч ҳаммаси "Ҳа, Тўлқин, энди эсингга тушдикми?” деб қарши оладигандай юрагини увиштирарди.
* * *
Масжиднинг дарвозасидан кираётганида чўнтак телефони жиринглади: дадаси!
-Тўлқин, нима гап ўғлим?! Нега келинни олмай кетдинг?!
-Тўйни қолдирамиз, дада… Келинингиз намозхон экан…
Гапи якунига етмади.
-Баракалла, хурсанд бўлмайсанми, ўғлим, тўйни тўхтатганинг нимаси?!
-Мен бундан ранжиганим йўқ, дада. Аксинча. Фақат ўзимнинг чала иймонимдан ўксияпман. Оила бошлиғи бўлишга киришаётган масъулиятли пайтимда кўзим очилди, дадажон. Келинингиз кўр қалбимнинг кўзларини очди. Мен бу ҳолимда Ойшага лойиқ эмасман. Чимилдиққа бут иймон билан, асл мусулмон бўлиб кирмоқчиман, токи мендан туғиладиган ўғил-қизлар ҳам солиҳ фарзандлар бўлсин.
Тўлан ака бирпас жим қолди. Ўзининг ҳам шунча йиллар давомида саждага тегмаган боши, тақдирнинг бу туҳфаси-ю, меҳмонлар билан ичилган ароқнинг таъсиридан ғувиллай бошлади.
-Лекин ўғлим, тўйга айтилган одамлар-чи? Ҳовли тўла меҳмон…
-Меҳмонларга зиёфатни бериб кузатаверинг. Ҳақиқий тўйни кейинроқ, бошқача қилиб ўтказамиз. Мени кечиринг, дада.
Тўлқин тугмани босди.
* * *
Тўлқин минг ҳаяжон билан масжид томон келди, масжид ҳовлисидан келаётган овоз жуда таниш эди:
Санинг ишқингда эй, Дилбар, ажаб девоналар бўлдим,
Бу оламда халойиққа басе афсоналар бўлдим.
Асоси салтанат узра, паривашлар шаҳаншоҳи,
Тараққум айлагил манга, эшикларда гадо бўлдим.
Сўроқлаб васли дийдоринг жамеъки халқдин сўрдим,
Эмиш жўянда ёбанда, ки ман топмай адо бўлдим.
— Ахир бу, ахир бу... — Тўлқин ўқдек отилиб ичкарига кирди.
Ҳа, бу Ошиқ девона эди. Уни йигирма йиллар аввал бобоси билан келганда ҳам кўрарди. Ўшанда ҳам тинмай :
Ҳар кишини дарди бўлса йиғласин ёр олдида,
Қолмасин армон юракда, қилсун изҳор олдида
деб ғазал хиргойи қилиб юрарди. Унинг "севги қўшиқлари”нинг сабабини бобоси "Дарвеш ошиқ, болам, дарвеш ошиқ кўнгил қўйганига етмаса, жаннатнинг гулзорлари унинг оҳидан хазон бўлади, дўзахнинг оташлари унинг кўз ёшларидан ўчади”, деб изоҳларди.
Соч-соқоли ўсиб юрадиган, жулдур кийимда, нигоҳлари ўткир Ошиқ девона анча қарибди, қора соқоллари оқарган, ялтираб турадиган юзлари сўлғин, асо тутиб юрадиган қўлларининг томирлари бўртиб чиққан, воажабки, ўткир нигоҳлари ҳануз аввалгидай.
— Ассалому алайкум!
Тўлқин Ошиқ девона эътибор бермагани учун яна бир бор салом берди:
— Ассалому алайкум!
Ошиқ девона бу сафар ҳам индамади. Тўлқин бироз туриб қолди, кейин девонанинг ёнига чўккаллаб, қўлидаги ниҳолдан тутди:
— Мен сизга ёрдам берсам майлими?
Девона яна индамади. Тўлқин эса то пешинга қадар унинг ёнидан жилмади. Бутун умри шу масжидни тозалаб ўтган девонадан бирор сўз эшитиш умидидаги Тўлқин ҳарчанд уринмасин, уни гапиртира олмади.
Масжидга бирин-кетин одамлар кела бошлади. Ҳамма қора костюм-шим кийган, бўйинбоғ таққан, аллақачон чангга ботган ялтироқ туфли кийиб олган Тўлқинга қараб ўтарди.
Азон айтилди, такбир туширилди, девона маъюсланди, нигоҳларини бир нуқтага тикди, бироқ намоз ўқиш учун жамоат сафига бориб турмади. Тўлқин ҳам қимирламади.
Хуфтон намозидан сўнг жамоат тарқагач, девона ичкарига кирди. Тўлқин унга эргашди. У кигиз тўшалган, меҳробига қизил духоба урилган, хира лампа ёниб турган масжиднинг бир бурчагига бориб ётди-да, сал ўтмай хуррак отишни бошлади.
Тўлқиннинг кўзига уйқу келмади. Бошида айланаётган минг хил фикрнинг ибтидосидаям, интиҳосидаям Ойша турарди. Қўлларини дуога кўтариб, илтижо қилаётган маъсума келинчак.
Кел, эй, Дилбар, юзинг очғил, тасаддуқдир бу жон эмди,
Фироқингда адо бўлди куюб бу устухон эмди....
Тўлқин ҳушёр тортди, кўз қирида секин Ошиқ девонага қаради. У синиқ товушда давом этди:
Нечук айлай биродарлар бўлибман дард ила ҳайрон,
Етубдир халқума жоним, манга йўқ меҳрибон эмди.
Жаҳонда ҳеч киши борми жудолиқдан адо бўлган,
Давосиз дардга учрабман, ўларман бегумон эмди.
Ошиқ девона меҳроб томонга юзланиб то тонгга қадар йиғлаб чиқди. Тўлқин бу девонанинг бир севган қизи бўлгани, уни ташлаб кетгани туфайли девона бўлиб қолгани ҳақида эшитган эди, бироқ унинг муҳаббати бу қадарлиги хаёлига келмаганди.
Нақотки, девонанинг севган қизи шунчалик гўзал бўлса, Ойшадан ҳам назокатлироқмикан? У нима қилганки, бу бечора ҳушини йўқотар даражада куйиб ёнса...
* * *
— Аллоҳу акбар, Аллоҳу акбар!
Намозга биринчи чақириқ янгради. Тўлқин сапчиб ўрнидан турди. Ошиқ девона йўқ, ҳовлига чиқиб таҳорат олди, аммо иккиланиб, масжид ҳовлисида туриб қолди. Тоза руҳ, покиза иймони бўлмаган ҳолда саждага бош қўйишга журъати етмади.
Имом масжиддан чиқар чоғи Тўлқинни саволга тутди:
— Ўғлим сизни кеча ҳам шу ерда кўрган эдим. Шайтоний гумон қилмадим-у, назаримда, намозга қўшилмадингиз. Намозни адо этмасангиз бу ерда юришингиздан маъно борми?
— Мен иймонсиз бўлган ҳолимда сафингизга қўшилиб гуноҳга ботмай дедим.
— Астақфуриллоҳ денг, ўғлим. Гумон иймонни заифлаштириб қўяди, яхши гумон қилинг. Бу ергача шайтонга бўй бермай келиш ҳам асли иймондан. Энди намозни бошлашингиз керак. Чунки азон овозини эшитган мусулмон учун масжидга келиб намозга туриш буюрилган. Сиз масжиднинг ичида бўла туриб, намозни тарк қилишингизга арзирлик баҳона йўқ аслида. Ўғлим, бу ерга келишингизга сабаб нима бўлди?
Тўлқин буюк қудрат сари юзлашишига васила бўлган ожизаси Ойшанинг дуолари эканлигини сўзлаб берди.
Бор гапни эшитган масжид имом-хатиби Раҳматуллоҳ қори бош чайқади.
-Иймонга кирганингиз таҳсинга лойиқ. Лекин… белгиланган никоҳни кечиктирганингиз дуруст бўлмабди, иним. Хўп десангиз ҳозироқ бориб келинни олиб келинг. Никоҳни ўқийлик, намозни ўрганаверасиз.
-Эндигина ҳаётимдаги битта тўғри қарорни қабул қилганимда мени йўлдан қайтарманг, Қори ака. Аҳдим қатъий, бугунги аҳволда, қоматини кўз-кўз қилаётган аёл рақс тушаётган, ароқ сувдек ичилаётган даврада оила қурмайман. Энг муҳими, жуфти-ҳалолим, хасмимдаги аёлчалик эътиқодга эга бўлмай никоҳга кирмайман!
Домла йигитнинг кўзларидаги шижоатни ҳис қилиб, фикридан қайтаришга уриниш бефойдалигини тушунди.
— Ё, Аллоҳ, бир ҳикмати бўлганки, Фиръавнга ҳазрати Осиёдек аёлни насиб этгансан! Солиҳа аёл иймоннинг ярми, ўзига шукр қилингки, Аллоҳ сизга иймонли жуфтни насиб этибди. Билсангиз агар, Ойша (р.а.) ҳам Расули акромнинг энг суюкли завжаси бўлган. У ҳақида Расулуллоҳ (с.а.в): "Эркаклардан камолга етганлар кўп. Аёллардан Марям бинту Иброн ва Осиёдан бошқаси йўқ. Аёллар орасида Ойшанинг устунлиги тариднинг бошқа егуликларидан устунлиги кабидир ” деб айтганлар. Пайғамбаримиз саллоллоҳи алайҳи васалламнинг у аёлга меҳри бўлакчалиги бошқаларнинг рашкини келтирарди. Бир куни бу ҳолни ҳазрати Фотима отасига ошкор қилганда, Расули акром: "Роббимга қасамки, Ойшадан бошқа хеч бирларининг ётоғида менга ваҳий келмайди”, деганлар. Кўрганимиздек, бу ҳам аёлнинг тўла иймонли эканидан. Ўғлим, сизнинг Ойшангиз ҳам дин йўлида хизмат қиладиган солиҳ ва солиҳа фарзандларни дунёга келтириб, савобли ишларнинг бошида турадиган она бўлади, иншоллоҳ. Сиз ҳам муносиб жуфт бўлинг. Аллоҳ шунча марҳамат қилган ҳолатида, нақотки, товбамни қабул қилмайди, деб гумон қилсангиз. Ахир У-ку марҳаматлиларнинг марҳаматлиси бўлган раҳмли, қилган хатоларимиз учун ота-онамиз жазолашса-да, тавба қилсанг кечираман, деб ваъда бериб қўйган карами кенг Зот.
Имом оқиста сўзлар, Тўлқин энтикиб йиғларди. У шу мажнун ҳолатида жойномозга ўтди.
— Бисмиллаҳир роҳманир роҳийм...
Тўлқиндаги бу сархушликни, бу ҳаяжонни, бу завқни, бу покланишни таъриф этиш жуда мушкул эди. Ўша вақтда у жисм борлиғидан ажралди, гўёки руҳи ўзга маконда сайр қилар, у ерда Буюк Роббисининг муҳаббати, Пайғамбаримиз саллоллоҳи алайҳи васалламнинг шафоати ва яна Ойшанинг сиймосидан бўлак нарса йўқ эди...
|
| |
|
| | | Sana: Yakshanba, 20-Мая-2012, 19:24 | Xatlari # 9 |
Ism:
| [...]
| Maqomi:
| [USER]
| Guruxi:
| [Kuzatuvchi]
| Postlari:
| [51]
| Xulqi: +
| [6] ±
| Xulqi: -
| [0%] ±
| User xozir:
| [Forumda emas]
| Yurt:
| [Узбекистан]
| Jins:
| [Ayol]
|
|
| Ойлар ўтди. Намозни мукаммал ўрганиб олган, Аллоҳнинг каломини мутолаа қилаётган Тўлқин бутунлай ўзга инсонга айланди. Қаллиғининг бунчалар қатъий қарорини аввало ҳайрат билан қаршилаган Ойша кейинчалик ўша бўлмаган тўй кунидаёқ қилган дуосининг ижобати – тақводор куёвга жуфти ҳалол бўлаётганига шукур қилиб, сабр билан никоҳларини кута бошлади. Энди ҳаммаси кўнгилдагидек бўлиши, тўй куни белигиланиб, исломий расм-русум адо этилиши керакдек эди гўё…
Лекин тақдирнинг бу икки ёшга аталган мураккаб бир синови кутиб турарди уларни.
* * *
Мана, беш ой бўлдики Тўлқиндан дарак йўқ. Ойша ҳаммасини Яратганинг измига ташлаб қўйиб, кечалари қилган дуолари мустажоб бўлиши умидида яшарди.
Шанба тонги. Телефон жиринглади. Гўшакни Ойша кўтарди:
— Ассалому алайкум.
Бир неча сониялик сукутдан сўнг қарши томондан жавоб келди:
— Ваалайкум ассалом ва роҳматулоҳу барокотух. Аллоҳ умрингизни ва илмингизни зиёда этсин. Ойша, мени танидингизми?
— Очиғини айтсам, танидим-у, бу сиз эмасми деб иккиланаяпман, — деб жавоб берди қиз.
— Мен Тўлқинман!
Бу сафар икки томон ҳам сукутда қолди. Ойшанинг юраги дуккиллаб уриб кетди.
— Тузукмисиз? — деб сўраганда оппоқ юзларига қизиллик югурди.
— Аллоҳга шукр, Ойша, сиздан маҳр ҳаққингиз ҳақида сўрамоқчи эдим, нима талабингиз бор?
Ойша ним таббасум қилди. Тўлқин билан бўлган биринчи суҳбатини эслади. Ўшанда бу йигит дабдабали тўй режаси, "Мерседес”, ресторан, артистлар каби гаплардан бўшамаган эди. Тўлқин каби замонанинг "крутой”идан бу гапнинг чиққани Ойшани қувонтириб юборди.
— Билишимча, аёл кишининг ўз хожаси учун маҳрини сарфлаши жуда савобли иш экан, — деди Ойша. — Сиздан катта маҳр тиламайман, аммо ягона илтимосим шуки, шароитингиз тўғри келган вақтда мени ўзингиз билан муборак Ҳаж зиёратига олиб борсангиз!
Тўлқин ҳаяжонланиб кетди. Бу маъсум фариштага меҳри юз карра ортди. Назокат билан маҳри учун Ҳаж зиёратини сўрайдиган қизнинг зеб-зийнатга, қиммабаҳо кийимларга, сайру-саёҳатларга эҳтиёжи йўқмикин, деб ажабланди.
— Ойша, тўйимизни келаси ой ўтказсак дегандим, чунки янги ой Ражаб ойи бўлади. Ражаб ойи "Ашҳурул ҳурум” деган тўрт муқаддас ойнинг бири. Бу ойни покланиш ойи ҳам дейишаркан. Бу ойда қилган қилган ибодатлар гуноҳларимизни ювади. Расулуллоҳ (сав)нинг "Ражаб ойи Аллоҳнинг, Шаъбон ойи менинг, Рамазон ойи умматимнинг ойи”, дегани ҳадислари бор экан. Мен шу муборак ойда сизни никоҳимга олсам дегандим.
Ойша чексиз лутф этган Роббисининг марҳамати учун шукрона айтди, чунки у учун иймонли хожа энг катта саодат эди. Тўлқиннинг беш ой давомида илм олиб, бу даражада ўзгариши Ойшанинг безовта руҳига сокинлик бахш этди.
***
Жума намозини жамоат билан адо қилиб чиққан Тўлқин бугунга мўлжалланган режасини амалга оширишга киришди.
Уйга бориб дадаси ва тоғасини Ойшаларникига жўнатади. Тўйни кейинги жумага белгилашади. Жамоатни тўғри ҳовлиларига олиб боради. Исрофга йўл қўйилмай, энг муҳими, бир томчи ароқсиз дастурхонга ош тортилади. Аввал амри-маъруф қилган қори ака никоҳни ҳам ўқийди ва Тўлқин пок ният билан гўшангага киради…
Тўлқиннинг қалбини ҳаяжон чўлғади. Оппоқ рўмолини чиройли қилиб ўраган истарали қаллиғини кўз олдига келтириб, энтикиб кетди.
Такси тўхтатиб, уйларига жўнади. Мўйловли ҳайдовчи қанақадир қўшиқни димоғида хиргойи қилганича машинани бошқариб, автомобиллар оқимига қўшилиб кетди. Тўлқин унинг минғирлашига эътибор бермай бўлажак тўй ҳақидаги ўз хаёлларга берилди…
Ҳайдовчи светофорнинг қизил чироғига парво ҳам қилмай газни босди. Ўнг томондан келаётган баҳайбат юк машинаси Тўлқиннинг нигоҳида қотиб қолган охирги манзара бўлди…
«Тез ёрдам» машинаси сирена чалганча шифохонага кириб келди. Бошдан оёқ қонга беланган Тўлқинни дарҳол операцияга олишди. Ҳайдовчи воқеа жойида жон берганди. Ярим соат фурсат ўтар-ўтмас Тўлан ака ва Иброҳим акалар етиб келишди. Бирпасда шифохона Тўлқиннинг яқинлари билан тўлиб кетди. Онаси дод солди:
-Э Худойим-ей, шунча йил сендан бехабар соғ-саломат юрган болам энди иймонга кирганида бу куйга солганинг нимаси?! Боламни қайтариб бер, қайтариб бер!!!
Бир четда сукут сақлаб турган Раҳматуллоҳ қори босиқлик билан гапирди:
-Аллоҳга шак келтирманг келинойи, Астағфуруллоҳ денг. Буям бир синов. Тўлқинжон Яратганнинг бу имтиҳонидан ўтиб, ҳеч нарса кўрмагандай бўлиб кетади, Инша Аллоҳ.
Бошини чангалаб ўтирган Тўлан ака овози хирқираб деди:
-Бечора ўғлим, шу кунларда тўй ҳаракатида юрган эди. Исломий тўй қилмоқчи эдик, қори ака. Наҳот болагинам орзусига етмай кетса?!
-Ниятни яхши қилинг, Тўлан ака. Аллоҳ "Мен сабрлилар билан биргаман”, деган. Йиғига зўр бермай, ҳаммамиз ўзига илтижо қилайлик. Илоҳо, Тўлқинжон инимиз соғайиб, оёққа туриб кетсин. Омин, Аллоҳу Акбар.
Операция уч соатдан кейин якунига етиб, икки жарроҳ ҳорғин қадамлар билан чиқиб келишди. Юзларидаги оппоқ ниқоб остидан фақат кўзларигина кўриниб турар, бу кўзларда ачиниш зоҳир эди.
Она катта шифокорнинг қўлларига ёпишди.
-Айтинг, дўхтир, айтақолинг, боламнинг аҳволи қандай?!
Жарроҳ юзидаги ниқобни бўйнига туширди ва секин жавоб берди:.
-Яширмайман, аҳволи оғир, лекин умидни узмайлик… Ҳозир реанимацияга ўтказдик.
Онанинг кўз ёшлари юзини ювди.
* * *
Тўлқин беш кун деганда кўзини очди. Жон аломати бўлмаган дилбандларининг кўз очиши ҳам ота-она учун катта байрам бўлди. Тўлқин оғир киприкларини бир кўтариб туширганини кўрган онаси ақлдан озаёзди. Туну-кун боласининг ёнидан кетмаган Тўлан ака ўғлининг ёнида жилмайиб турган бўлса-да, четга ўтиб ўксиб-ўксиб йиғлади.
Кунлар ўтди. Лекин Тўлқинда бошқа ўзгариш бўлмади. Ота-она қўлига-ю, бурунларига аллақандай найчалар улаб ташланган рангпар ўғиллари билан фақат шу нуридийда кўз ёрдамида гаплашардилар. Эртаю-кеч боласиниг бошида парвона она гўё ўзига ўзи гапиргандай ўғли билан суҳбатлашади:
-Лабингга сув томизайми, ўғлим?
Кўз юмиб очилади. Она қўлига пиёлани олади.
-Қўлларингни уқалаб қўяйми, болажоним?
Яна кўз юмилиб очилади. Ажаб, она ана шу биргина ҳаракатдан олам-олам маъно уқади.
-Хўп-хўп, болагинам, кейинроқ уқалаб қўярман...
* * *
Эшик очилди. Аввал Раҳматуллоҳ қори, ортидан Иброҳим ака кириб келишди.
-Опа, сизни ташқарида бир киши кутаяпти. Биз Тўлқинжон билан гаплашиб ўтириб турамиз, сиз борақолинг.
Она йулакка чиқди. Ҳижобда турган қиз унга бош эгиб, қўлини кўксига қўйиб, тавозе билан салом берди. Тўлқиннинг онаси Ойшани таниб, ҳаяжонланиб кетди:
-Келинг, қизим!
Ойша гапни нимадан бошлашни билмай бир лаҳза тараддудланиб қолди.
-Шу десангиз, … у киши, … ўғлингиз яхшимилар?
-Худога шукур, болам кузини очди.
-Менинг келишимдан мақсад… домлага никоҳ ўқитиб, ёнларида бўлсам дегандим. Тўйимиз қолдирилган куниёқ мен ўзимни у кишига бағишлаганман. Шу пайтгача келишга андиша йўл қўймади. Ортиқ чидолмаслигимни билиб, домланинг олдига ўзим бордим. Розиликларингиз билан никоҳ ўқисалар-у, мен ҳам ўғлингизнинг ёнларида қолсам, дардларига шерик бўлиб, биргаликда Аллоҳдан шифо тиласак!
Онанинг кўзлари ёшга тўлиб, Ойшани бағрига босди.
Бу пайтда Раҳматуллоҳ қори Тўлқинга вазиятни тушунтирмоқда эди.
-Бечора қиз никоҳсиз олдингизда қолмаслик йўлини излабди. Эртаю кеч яратгандан сизнинг саломатлигингизни сўрабди. Энди сизга далда, онангизга кўмак бўлиш илинжида экан. Оғир кунларда бирга бўлай деб келибди. Давлатнинг никоҳидан ўтган экансизлар, хўп десангиз, мусулмонча никоҳни ҳам ўқиб қўйсак. Ундан сўнг Оиша қизимиз сизнинг олдингизда қола олар эдилар.
Тўлқин намланган кўзларини юмиб очди.
Унинг қовоқлари билан бир пайтда эшик ҳам очилиб, онаси ва Ойша кириб келишди. Қизни Тўлқиннинг каравоти ёнидаги курсига ўтқизишди.
Ҳамманинг кўзини ёшлатган никоҳ маросими бошланди.
Тўлқин ҳамма нарсани эшитиб турса-да, қалбида ажиб ҳислар туғён уриб, хаёли уни узоқларга олиб қочарди. Тўй кунги воқеалар Яна кўз олдидан ўтди. Солиҳа жуфт-ҳалолни насиб этган, бунинг баробарида жиддий синовларга ҳам дучор қилган Аллоҳга кўнглининг туб-тубидан ҳамду санолар айтарди.
Раҳматуллоҳ қорининг учинчи сўрашида Ойша секингина «розиман», деди. Шундан кейин Раҳматуллоҳ қори Тўлқинга юзланди.
-Тўланбой ўғли Тўлқинжон, Эгамберди қизи Ойшабибини никоҳингизга олишга розимисиз?
Ёшдан хиралашган нигоҳлар Тўлқиннинг кўзларига тикилди. Лекин кўзлар юмилиб очилмади.
Ҳамманинг кўнглини хавотир эгаллади.
Ўн сонияча ўтиб, Раҳматуллоҳ қори яна сўрашга оғиз жуфтлади. Лекин улгурмади.
Паст, лекин қатъий овоз эшитилди:
-Розиман! Мингдан-минг розиман!
***
Орадан бир неча ой утди, махаллада дув-дув гаплар хам секин аста тина бошлади. Икки тараф хам янгитдан туй кунини белгилашди. Туй куни хам келди.
Яна уша бизга таниш кизлар, куёвнавкарлар. Факат энди хаммалари айри айри хонадалар. Домла куёвга насихат килмокда.
- Мана энди биродар, сиз Пайгамбаримизнинг бир суннатларига амал килиб оила курмокдасиз. Аллох баракотли килсин. Келинимизга энди сиз тан махрам, уларнинг суянган тоги буласиз. Энди сиз уларга масъулсиз. Кани энди никохни укиб юборамизми?
- Ха, албатта, алхамдулиллах, - дейди Тулкин тоза кунгил билан. Чунки энди у узининг мусулмон эканлигига шубхаси йук.
- Абдурахмон кизи Оиша сиз Иброхим угли Тулкинжонга тан махрамликка утишга розимисиз? Домла учинчи марта сураганда, Оиша секингина "Ха” деди.
Домла Тулкиндан хам суради. Тасдик жавоб олгач, никох укиб булгач уларга бахту-саодат тилади. Куёв уйида келинни карнай-сурнай овози эмас, Расуллулох с.а.в. га айтилган саловотлар овози кутиб олди. Оиша бенихоят хурсанд эди. Аллох унга кутилмаганда берган имтихонидан утган, бахтли бир хаётга кадам куйганди.
Исломий тўй, шариатда мос урф-одатлар, ахлоқий анъаналар билан ўтказилган никоҳ маросими дабдабали тўй қилиб, беҳисоб ичкиликларни дастурхонга торткизиб, ярим бадани очиқ ўйинчига шаҳват назари билан қарайдиган дадаларни, қўша-қўша сеп қилиб, қуда томондан келадиган тоғораларнинг сони билан овора бўладиган ойиларни, елкалари очиқ ожизасининг ўртоқлари олдида кўз-кўз бўлиши ғурурига тегмайдиган йигитларни ҳам ўйлантириб қўйди.
Одамлар тарқалгач, Тўлқин Ойша ўтирган хона эшигига келди, остонага қадам босаркан пичирлаб дуо қилди:
— Аллоҳим унинг гўзал аҳлоқи ва гўзаллигини истайман. Унинг ёмон аҳлоқидан сендан паноҳ тилайман!
Мушк ифори таралиб турган хонанинг ўртасида юзлари ёпилган Ойша турарди.
Тўлқин унга салом берди:
— Ассалому алайкум ва роҳматуллоҳи ва барокатуҳ.
Ойша алик олди:
— Ваалайкум ассалом ва роҳматуллоқи ва барокатуҳ.
— Меҳмон бўлиб келдим, бирор жой кўрсатсангиз, ўтирсам? — деди Тўлқин ҳазиломуз.
— Хуш келибсиз, азиз меҳмон учун ҳамиша уйимнинг тўридан жой бераман, — деб жавоб қилди Ойша.
Тўлқин икки қадам ташлаб Ойшага меҳр кўзлари билан қаради. Уй тўрида иккита жойнамоз тўшалган ҳолда турарди. Аллоҳнинг бу бахтли жуфтлиги Аллоҳ таолога шукр этган ҳолда икки ракаат намозларини адо этишди. Қўлларини дуога очиб сўрашди:
— Барокаллоҳу ликулли ваҳидин минна фи саҳибин! (Аллоҳ бизни бир-биримиз учун хайрли ва баракали қилгин!)
Тулкин ортидан иктидо килиб намоз укиётган кизни унга лойик курган Роббига куп шукроналар айтди. Уша туй куни килинган дуолар унинг калбидага хидоят эшигини очганди. У эндигина пайгамбаримиз с.а.в.нинг "Диёнатли аёлга уйланинг» деган угитларининг асл маъносини тушуниб турарди. Бугунги укилаётган дуоларга икки жуфт кул само сари кутарилди.
* * *
Тўлқин кўҳна масжидга мамнун ҳолда кириб келди. Ҳовлида имом ҳамда етти-саккиз одам суҳбатлашиб туришган экан. Тўлқин уларга салом бериб, одатга хилоф равишда, қадрдони Ошиқ девона кўринмаганининг сабабини сўради.
— Ўғлим, Ошиқ девона олтмиш йиллик айрилиқдан сўнг суйганига етишди. Ишқ дардида кабоб бўлган юраги кеча тунда ором топди. Олтмиш йил Аллоҳнинг ишқи билан ёниб яшаган девонанинг ҳасратига Яратганинг раҳми келиб, ўз ҳузурига чорлади. Ўлим фариштаси келган чоғи унинг юзидаги бахтиёрлик буюк Роббисининг ҳузурига ташрифидан бўлса керак. Ошиқ девона "Шамсуддин кетаяпти деб куюнманглар, янги тонг билан янги Шамсуддин туғилади”, деб жон берди, — деди Имом синиқ товушда.
Тўлқин карахт ҳолга тушиб қолди.
"Ё, Роббим! Кечалари ҳажрида тўлғониб чиқадиган Ошиқ девонанинг севгилиси ўзингмидинг? Унинг қалбидаги уммон каби ишқ ўзинггамиди? Унинг ақлини олган сенинг васлинг эдими?”
Тўлқин кўз ёшларини артар экан, ташрифининг асл сабабини баён қилди:
— Бугун саҳарда келинингизнинг кўзи ёриди. Аллоҳ бизга ўғил берди. Исмини Шамсуддин қўймоқчи эдик. Шамсуддинимизнинг қулоғига азон айтиб қўйсангиз, деб келгандим.
Бу гапдан имом ҳайратга тушди. Чунки Ошиқ девонанинг асл исми Шамсуддин эканлигини деярли ҳеч ким билмасди. Янги тонг билан янги Шамсуддинни юборган Аллоҳга шукрона айтиб дуо қилди:
— Расули акром (сав) "Ёшлик бебошликларидан холи бўлиб вояга етган йигитга Роббингиз ҳам ҳайратланади”, деганлар. Илоҳи, Яратганнинг ўзи ўғлингизга узоқ умр ва гўзал ахлоқ берсин! Амин!
|
| |
|
|
|
