A’`uzu bi-kalimatill`ahit-ta`ammati min-g‘ozabih`i va sharri ‘ib`adih`i va min hamaz`atish-shay`at`iyni va an yaxzur`un.
«Allohning g‘azabidan, qullarining yomonligidan, shaytonlarning har turli yomonligidan Allohning barcha kalimalariga yukinaman» (Abu Dovud. «Tib», 3893-hadis).

Alhamdulill`ahillaz`iy at’aman`a va saq`ona vaja’alan`a minal-muslim`iyn.
«Bizni yedirib-ichirgan va musulmonlardan qilgan Allohga hamd bo‘lsin».

Robb`i l`a tazarni fardav va anta xoyrul v`aris`iyn.
«Parvardigorim! Meni (vorissiz) yolg‘iz qoldirma. (Agar voris bermasang ham) Sening O‘zing vorislarning eng yaxshisisan» (Anbiyo, 89).

All`ohummag‘fir l`iy zanb`iy va azhab g‘oyzo qolb`iy va ajirn`iy minash-shayt`onir-roj`iym.
Allohim, gunohlarimni kechir, qalbimning hiddatini (g‘azabini, alangasini) ketkaz va meni shaytonning yomonligidan asra.
Shunda ham g‘azab ketmasa, imkon topilsa, tahorat olib ikki rakat namoz o‘qish, «Alam nashroh laka...» surasini tilovat qilish va yuqoridagi duoni takrorlash lozim.

Tahorat olib ikki rakat namoz o‘qiladi va: «Alhamdulill`ahi robbil ‘`alam`iyn. Vas-sol`atu vas-sal`amu ‘al`a ra-s`ulina Muhammadin va ‘al`a `alih`i va sahbih`i ajma’`iyn. A’`uzu bill`ahi minash-shayt`onir-roj`iym. Bismill`ahir rohmanir roh`iym. La in shakartum la az`iydannakum va lain kafartum inna az`ab`iy lashad`iyd», degach, quyidagicha duo qilinadi:
Allohim, menga oilam bilan birga yashaladigan bir maskan nasib etding, Senga shukrlar bo‘lsin. Meni va oilam ni bu uyda mas’ud va baxtiyor ayla. Bizni har turli balo-qazolardan, falokatlardan saqla. Allohim, biz ojiz bandalarmiz. Bu uy gunohlar emas, balki faqat xayrli va go‘zal ishlar haqida gapiriladigan va ezgu amallar bajariladigan joy bo‘lsin. Rabbim, qo‘shnilarimga aziyat yetkazishdan meni asra. Yaxshi qo‘shnilar nasib et. Allohim, Senga hamdu sano, suyukli Payg‘ambaringga salotu salomlar bo‘lsin.

Ko‘z tegishiga qarshi Fotiha surasi va «Oyatal kursi»dan so‘ng ushbu oyatlar o‘qiladi:
Bismill`ahir rohm`anir roh`iym. Va in yak`adullaz`iyna kafar`u layuzliq`unaka bi abs`orihim lamm`a sami’uzzikro va yaq`ul`una innah`u lamajn`un. Va m`a huva ill`a zikrul-lil-’`alam`iyn.
«Albatta, kofir kimsalar Zikrni (Qur’onni) eshitgan vaqtlarida, Sizni ko‘zlari bilan yiqitayozurlar va «albatta, u majnun», derlar. Holbuki, u (Qur’on barcha) olamlar uchun eslatmadir» (Qalam,51–52).

Robban`a taqobbal minn`a innaka antas-sam`i’ul ‘al`iym.
«Ey Robbimiz, bizdan uni qabul ayla, chunki Sen eshitguvchi va bilguvchisan».

Aksirgan kishi, yonida biror odam bo‘lsa ham, bo‘lmasa ham, «Alhamdulill`ah» deydi. Janobi Payg‘ambarimiz (s.a.v.) aksirgan kishiga yonidagilarning «Yarhamukall`oh» (Alloh senga rahmat etsin) deyishini tavsiya qilganlar. Aksa urgan kishi esa «Yarhamukall`ohu va iyy`akum va yag‘firu lan`a va lakum» (Alloh bizga ham, sizga ham rahmat aylasin, bizni ham, sizni ham afu etsin) yoxud «Yahd`ina va yahd`iykumull`oh» (Alloh bizni ham, sizni ham hidoyatga boshlasin) deydi.

Talha ibn Ubaydullohdan (r.a.) rivoyat qilinishicha, Janobi Payg‘ambarimiz (s.a.v.) yangi oyni ko‘rganlarida bunday duoni o‘qiganlar: All`ohumma ahillahu ‘alayn`a bil-yumni val-iym`ani vas-sal`amati val-isl`am, robb`iy va robbukall`oh.
Allohim, bu oyni bizga qutlug‘ va barakotli bir oy ayla. Imon, salomat va Islom-la liq to‘lib bezangan kechalarda chiqsin. Ey hilol! Sening ham, mening ham Rabbimiz Allohdir (Termiziy. «Da’vat», 3677-hadis).

«Oyatal kursi» o‘qilgach, «Subh`anallaz`iy saxxoro lan`a h`az`a va m`a kunn`a lah`u muqrin`iyn. Va inn`a il`a robbin`a lamun-qolib`un. Bismill`ahi majr`oha va murs`oha. Inna robbiy la G‘of`urur-Roh`iym» deyiladi.
Davomida quyidagicha duo aytilsa ham bo‘ladi: Allohim, Sening noming bilan yo‘lga chiqmoqdaman. Menga sog‘liq va halol kasb nasib etganing uchun Senga shukrlar aytaman. Yo‘l davomida meni va ulovimga mingan yo‘lovchilarni balo-qazolardan, har turlik xavfu xatarlardan O‘zing asra, yordamingni darig‘ tutma bizdan, yo Rabbiy. Biz qanchalar gunohkor bo‘lmaylik, Sen bizni mag‘firat et. Manzilimizga eson-omon yetib borishni nasib ayla. Farzandlarimizni yetim qoldirma, Parvardigoro. Qaytishimizda oilamizni g‘am-anduhsiz ko‘rmoqni lutf ayla. Sen hamma narsaga qodir Zotsan, Allohim.

Arshni ko‘tarib turgan va uning atrofidagi farishtalar mo‘minlar haqiga bunday duo qilishadi: Robban`a vasi’ta kulla shay’in rohmatan va ‘ilman fag‘fir lillaz`iyna t`ab`u vattaba’`u sab`iylaka vaq`ihim az`abal-jah`iym. Robban`a va adxil-hum jann`ati ‘adninillat`iy va adtahum va man solaha min `ab`aihim va azv`ajihim va zurriy`atihim innaka antal az`izul hak`iym. Vaq`ihimus-sayyi`ati, va man taqis-sayyi`ati, yavmaizin faqod rohimtah va z`alika huval favzul ‘az`iym.
«Parvardigoro, O‘zing rahmat va ilm jihatdan barcha narsada kengdirsan. Bas, tavba qilgan va yo‘lingga ergashgan kishilarni mag‘firat et va ularni do‘zax azobidan saqla. Parvardigoro, ularni ham, ularning ota-bobolari, jufti halollari va zurriyotlari orasidagi solih bo‘lgan kishilarni ham O‘zing ularga va’da qilgan mangu jannatlarga doxil qilgin. Albatta, Sen qudrat va hikmat sohibidirsan» (Mo‘min surasi,7-9).

All`ohumma y`a mufattihal-abv`ab, iftah lan`a xoyril-b`ab. All`ohummarzuqn`a rizqan hal`alan toyyiban, va rizqon v`asian birohmatika y`a Arhamar –R`ohim`iyn, va Anta xoyrur-R`oziq`iyn.
Ey eshiklarni ochuvchi Allohim! Bizga xayrli eshiklarni och. Allohim! Bizga halol va toza rizqlar ehson ayla, rizqimizni kengaytir, ey marhamatlilarning marhamatlisi! Rizq berguvchilarning eng xayrlisi Sensan!

Bismill`ahi ‘al`a nafs`i va m`al`i va d`in`i. All`ohumma rozzini bi qoz`oika va b`arik l`i f`im`a quddiro l`i hatt`a l`a uhibba ta’j`il`a m`a axxarta va l`a ta’x`ira m`a ajjalta.
O‘zim, molim va dinim xususida Alloh nomi bilan (so‘rayman). Allohim, qazo va hukmingga meni rozi qil, menga taqdir etganing narsalarni barakatli et. Shunday bo‘lsinki, keyinga qoldirganingni hozir, hozir beradiganingni keyin so‘rab yurmayin («Al-azkor», 116-bet).

(Tahoratli holda dars tayyorlagan yaxshi. Duolar «`Bismilloh...»dan so‘ng o‘qiladi.)
Robbi zidn`i ‘ilman va fahman val-hiqn`i bis-s`olih`in. Robbishroh l`i sodri va yassir l`i amr`i vahlul ‘uqdatan min lis`ani yafqoh`u qovli y`a H`afiz, y`a Roq`ib, y`a N`asir, y`a All`oh. Robbi yassir va l`a tu’assir. Robbi tammim bil-xoyri.
Rabbim! Ilmimni va zehnimni orttir va meni solih bandalaring qatoriga qo‘sh.
Rabbim! Ko‘ksimni och, ishimni oson ayla va tilimning tugunini yechgin, so‘zimni tushunsinlar. Yo Hofiz, yo Roqib, yo Nosir, yo Alloh.
Rabbim! Oson qilgin, qiyin qilma. Rabbim, (ishimni) yaxshilik bilan tugatgin.
(Imtihonga kirishdan oldin uch, besh yoki yetti marta `Oyatal kursi” o‘qiladi.)

All`ohumma ilayka tavajjahtu va bika i’tasomtu. All`ohumma akfin`i m`a ahamman`i va m`a l`a ahtamtu lah`u.
All`ohumma zavvidnit-taqv`a, vag‘firl`i zanb`i va vajjihn`i lil-xoyri ayna m`a tavajjahtu.
Allohim, Sen tomon intildim. Senga yukindim. Allohim, meni andishalantirgan yoxud andishalantirmagan xususlarda Sen menga kifoya qil. Taqvoni menga ozuqa qil, Allohim! Gunohimni kechir va qaerga bormayin, meni doimo yaxshilikka boshla, yo Rabbiy. (Payg‘ambarimiz, sollallohu alayhi va sallam, har gal yo‘lga chiqqanda ushbu duoni o‘qir edilar.) («Al-azkor», 195-bet).

Bismill`ahir rohm`anir roh`iym. Subh`anallaz`iy saxxora lan`a h`az`a va m`a kunna lah`u muqrin`iyn. Va inn`a il`a Robbin`a la munqolib`un.
«Bu ulovlarni bizning xizmatimizga bergan Alloh buyukdir. U barcha aybu nuqsonlardan munazzahdir. Yo‘qsa, bizning bularga kuchimiz yetmas edi» oyati o‘qiladi va uch marta «Alhamdulillah» va uch marta «Allohu akbar» degach:
Subh`anaka inn`i zolamtu nafs`i fag‘firl`i, innah`u l`a yag‘firuz-zun`uba ill`a Anta.
Allohni aybu nuqsonlardan poklab yod etaman, men o‘z nafsimga zulm qildim. Allohim! Meni kechir. Chunki Sendan boshqa kechirguvchi yo‘q («Az-azkor», 145-bet).