Tog'asi elka qisib, ikki qo'lini ikki yonga uzatganicha qoldi.
Do'stining gapidan hayron bo'lsa-da, kuyovning gapi gap, Akrom mashinasini yurgizdi. «Mersedes» g'izillab ketdi. Jiyanining bir so'zli yigitligini yaxshi biladigan Ibrohim aka noiloj qudalarning oldiga kirib, vaziyatni tushuntira boshladi.

* * *

Masjidning darvozasidan kirayotganida cho'ntak telefoni jiringladi: dadasi!
-To'lqin, nima gap o'g'lim?! Nega kelinni olmay ketding?!
-To'yni qoldiramiz, dada… Keliningiz namozxon ekan…
Gapi yakuniga etmadi.
-Barakalla, xursand bo'lmaysanmi, o'g'lim, to'yni to'xtatganing nimasi?!
-Men bundan ranjiganim yo'q, dada. Aksincha. Faqat o'zimning chala iymonimdan o'ksiyapman. Oila boshlig'i bo'lishga kirishayotgan mas'uliyatli paytimda ko'zim ochildi, dadajon. Keliningiz ko'r qalbimning ko'zlarini ochdi. Men bu holimda Oyshaga loyiq emasman. Chimildiqqa but iymon bilan, asl musulmon bo'lib kirmoqchiman, toki mendan tug'iladigan o'g'il-qizlar ham solih farzandlar bo'lsin.
To'lan aka birpas jim qoldi. O'zining ham shuncha yillar davomida sajdaga tegmagan boshi, taqdirning bu tuhfasi-yu, mehmonlar bilan ichilgan aroqning ta'siridan g'uvillay boshladi.
-Lekin o'g'lim, to'yga aytilgan odamlar-chi? Hovli to'la mehmon…
-Mehmonlarga ziyofatni berib kuzatavering. Haqiqiy to'yni keyinroq, boshqacha qilib o'tkazamiz. Meni kechiring, dada.
To'lqin tugmani bosdi.

* * *

Bor gapni eshitgan masjid imom-xatibi Rahmatulloh qori bosh chayqadi.
-Iymonga kirganingiz tahsinga loyiq. Lekin… belgilangan nikohni kechiktirganingiz durust bo'lmabdi, inim. Xo'p desangiz hoziroq borib kelinni olib keling. Nikohni o'qiylik, namozni o'rganaverasiz.
-Endigina hayotimdagi bitta to'g'ri qarorni qabul qilganimda meni yo'ldan qaytarmang, Qori aka. Ahdim qat'iy, bugungi ahvolda, qomatini ko'z-ko'z qilayotgan ayol raqs tushayotgan, aroq suvdek ichilayotgan davrada oila qurmayman. Eng muhimi, jufti-halolim, xasmimdagi ayolchalik e'tiqodga ega bo'lmay nikohga kirmayman!
Domla yigitning ko'zlaridagi shijoatni his qilib, fikridan qaytarishga urinish befoydaligini tushundi.

* * *

Oylar o'tdi. Namozni mukammal o'rganib olgan, Allohning kalomini mutolaa qilayotgan To'lqin butunlay o'zga insonga aylandi. Qallig'ining bunchalar qat'iy qarorini avvalo hayrat bilan qarshilagan Oysha keyinchalik o'sha bo'lmagan to'y kunidayoq qilgan duosining ijobati – taqvodor kuyovga jufti halol bo'layotganiga shukur qilib, sabr bilan nikohlarini kuta boshladi. Endi hammasi ko'ngildagidek bo'lishi, to'y kuni beligilanib, islomiy rasm-rusum ado etilishi kerakdek edi go'yo…
Lekin taqdirning bu ikki yoshga atalgan murakkab bir sinovi kutib turardi ularni.

* * *

Juma namozini jamoat bilan ado qilib chiqqan To'lqin bugunga mo'ljallangan rejasini amalga oshirishga kirishdi.
Uyga borib dadasi va tog'asini Oyshalarnikiga jo'natadi. To'yni keyingi jumaga belgilashadi. Jamoatni to'g'ri hovlilariga olib boradi. Isrofga yo'l qo'yilmay, eng muhimi, bir tomchi aroqsiz dasturxonga osh tortiladi. Avval amri-ma'ruf qilgan qori aka nikohni ham o'qiydi va To'lqin pok niyat bilan go'shangaga kiradi…
To'lqinning qalbini hayajon cho'lg'adi. Oppoq ro'molini chiroyli qilib o'ragan istarali qallig'ini ko'z oldiga keltirib, entikib ketdi.
Taksi to'xtatib, uylariga jo'nadi. Mo'ylovli haydovchi qanaqadir qo'shiqni dimog'ida xirgoyi qilganicha mashinani boshqarib, avtomobillar oqimiga qo'shilib ketdi. To'lqin uning ming'irlashiga e'tibor bermay bo'lajak to'y haqidagi o'z xayollarga berildi…
Haydovchi svetoforning qizil chirog'iga parvo ham qilmay gazni bosdi. O'ng tomondan kelayotgan bahaybat yuk mashinasi To'lqinning nigohida qotib qolgan oxirgi manzara bo'ldi…

* * *

«Tez yordam» mashinasi sirena chalgancha shifoxonaga kirib keldi. Boshdan oyoq qonga belangan To'lqinni darhol operatsiyaga olishdi. Haydovchi voqea joyida jon bergandi. Yarim soat fursat o'tar-o'tmas To'lan aka va Ibrohim akalar etib kelishdi. Birpasda shifoxona To'lqinning yaqinlari bilan to'lib ketdi. Onasi dod soldi:
-E Xudoyim-ey, shuncha yil sendan bexabar sog'-salomat yurgan bolam endi iymonga kirganida bu kuyga solganing nimasi?! Bolamni qaytarib ber, qaytarib ber!!!
Bir chetda sukut saqlab turgan Rahmatulloh qori bosiqlik bilan gapirdi:
-Allohga shak keltirmang kelinoyi, Astag'furulloh deng. Buyam bir sinov. To'lqinjon Yaratganning bu imtihonidan o'tib, hech narsa ko'rmaganday bo'lib ketadi, Insha Alloh.
Boshini changalab o'tirgan To'lan aka ovozi xirqirab dedi:
-Bechora o'g'lim, shu kunlarda to'y harakatida yurgan edi. Islomiy to'y qilmoqchi edik, qori aka. Nahot bolaginam orzusiga etmay ketsa?!
-Niyatni yaxshi qiling, To'lan aka. Alloh “Men sabrlilar bilan birgaman”, degan. Yig'iga zo'r bermay, hammamiz o'ziga iltijo qilaylik. Iloho, To'lqinjon inimiz sog'ayib, oyoqqa turib ketsin. Omin, Allohu Akbar.
Operatsiya uch soatdan keyin yakuniga etib, ikki jarroh horg'in qadamlar bilan chiqib kelishdi. Yuzlaridagi oppoq niqob ostidan faqat ko'zlarigina ko'rinib turar, bu ko'zlarda achinish zohir edi.
Ona katta shifokorning qo'llariga yopishdi.
-Ayting, do'xtir, aytaqoling, bolamning ahvoli qanday?!
Jarroh yuzidagi niqobni bo'yniga tushirdi va sekin javob berdi:.
-Yashirmayman, ahvoli og'ir, lekin umidni uzmaylik… Hozir reanimatsiyaga o'tkazdik.
Onaning ko'z yoshlari yuzini yuvdi.

* * *

To'lqin besh kun deganda ko'zini ochdi. Jon alomati bo'lmagan dilbandlarining ko'z ochishi ham ota-ona uchun katta bayram bo'ldi. To'lqin og'ir kipriklarini bir ko'tarib tushirganini ko'rgan onasi aqldan ozayozdi. Tunu-kun bolasining yonidan ketmagan To'lan aka o'g'lining yonida jilmayib turgan bo'lsa-da, chetga o'tib o'ksib-o'ksib yig'ladi.
Kunlar o'tdi. Lekin To'lqinda boshqa o'zgarish bo'lmadi. Ota-ona qo'liga-yu, burunlariga allaqanday naychalar ulab tashlangan rangpar o'g'illari bilan faqat shu nuridiyda ko'z yordamida gaplashardilar. Ertayu-kech bolasinig boshida parvona ona go'yo o'ziga o'zi gapirganday o'g'li bilan suhbatlashadi:
-Labingga suv tomizaymi, o'g'lim?
Ko'z yumib ochiladi. Ona qo'liga piyolani oladi.
-Qo'llaringni uqalab qo'yaymi, bolajonim?
Yana ko'z yumilib ochiladi. Ajab, ona ana shu birgina harakatdan olam-olam ma'no uqadi.
-Xo'p-xo'p, bolaginam, keyinroq uqalab qo'yarman...

* * *

Eshik ochildi. Avval Rahmatulloh qori, ortidan Ibrohim aka kirib kelishdi.
-Opa, sizni tashqarida bir kishi kutayapti. Biz To'lqinjon bilan gaplashib o'tirib turamiz, siz boraqoling.
Ona yulakka chiqdi. Hijobda turgan qiz unga bosh egib, qo'lini ko'ksiga qo'yib, tavoze bilan salom berdi. To'lqinning onasi Oyshani tanib, hayajonlanib ketdi:
-Keling, qizim!
Oysha gapni nimadan boshlashni bilmay bir lahza taraddudlanib qoldi.
-Shu desangiz, … u kishi, … o'g'lingiz yaxshimilar?
-Xudoga shukur, bolam kuzini ochdi.
-Mening kelishimdan maqsad… domlaga nikoh o'qitib, yonlarida bo'lsam degandim. To'yimiz qoldirilgan kuniyoq men o'zimni u kishiga bag'ishlaganman. Shu paytgacha kelishga andisha yo'l qo'ymadi. Ortiq chidolmasligimni bilib, domlaning oldiga o'zim bordim. Roziliklaringiz bilan nikoh o'qisalar-u, men ham o'g'lingizning yonlarida qolsam, dardlariga sherik bo'lib, birgalikda Allohdan shifo tilasak!
Onaning ko'zlari yoshga to'lib, Oyshani bag'riga bosdi.
Bu paytda Rahmatulloh qori To'lqinga vaziyatni tushuntirmoqda edi.
-Bechora qiz nikohsiz oldingizda qolmaslik yo'lini izlabdi. Ertayu kech yaratgandan sizning salomatligingizni so'rabdi. Endi sizga dalda, onangizga ko'mak bo'lish ilinjida ekan. Og'ir kunlarda birga bo'lay deb kelibdi. Davlatning nikohidan o'tgan ekansizlar, xo'p desangiz, musulmoncha nikohni ham o'qib qo'ysak. Undan so'ng Oisha qizimiz sizning oldingizda qola olar edilar.
To'lqin namlangan ko'zlarini yumib ochdi.
Uning qovoqlari bilan bir paytda eshik ham ochilib, onasi va Oysha kirib kelishdi. Qizni To'lqinning karavoti yonidagi kursiga o'tqizishdi.
Hammaning ko'zini yoshlatgan nikoh marosimi boshlandi.
To'lqin hamma narsani eshitib tursa-da, qalbida ajib hislar tug'yon urib, xayoli uni uzoqlarga olib qochardi. To'y kungi voqealar Yana ko'z oldidan o'tdi. Soliha juft-halolni nasib etgan, buning barobarida jiddiy sinovlarga ham duchor qilgan Allohga ko'nglining tub-tubidan hamdu sanolar aytardi.
Rahmatulloh qorining uchinchi so'rashida Oysha sekingina «roziman», dedi. Shundan keyin Rahmatulloh qori To'lqinga yuzlandi.
-To'lanboy o'g'li To'lqinjon, Egamberdi qizi Oyshabibini nikohingizga olishga rozimisiz?
Yoshdan xiralashgan nigohlar To'lqinning ko'zlariga tikildi. Lekin ko'zlar yumilib ochilmadi.
Hammaning ko'nglini xavotir egalladi.
O'n soniyacha o'tib, Rahmatulloh qori yana so'rashga og'iz juftladi. Lekin ulgurmadi.
Past, lekin qat'iy ovoz eshitildi:
-Roziman! Mingdan-ming roziman!

rahmat lekin sizlarga