BIZ UCHUN AZIZDIR QIZU-O’G’LIMIZ
ULAR UCHUN BERAMIZ JONU DILIMIZ
NAMOZ O’QIMASA E’TIBOR BERMAY
QAYOQQA ULARNI OLIB BORAMIZ

TIKAN KIRISHIDAN AXIR ASRAYMIZ
GAR KIRSA DARDIDA BIZ HAM KUYAMIZ
GULHANLARDA KUYISH OLDINI OLMAY
QIZLARGA SHIMLARNI OLIB BERAMIZ

OMON QOLISH YO’LIN KO’P ESHITAMIZ
BIROZ O’YLAYMIZU YANA QAYTAMIZ
TUZUKROQ BAHONA O’YLAB TOPOLMAY
HAMMA NE BO’LSA BIZ HAM SHU DEYMIZ

GUNOHNI O’ZGAGA YUKLAY OLAMIZ
QACHONGACHA SHUNDAY YASHAY OLAMIZ
O’ZIMIZDAN HECH-HAM AYIB TOPOLMAY
O’TINLIKKA MUNOSIB BO’LIB BORAMIZ

MANA ENDI KELDI O’LAR KUNIMIZ
PUSHAYMONGA TO’LDI JASAD HOLIMIZ
BIROZ BO’LSA HAM TINIM NE BILMAY
OLOVLAR ICHRA YASHAYAPMIZ BIZ

Dunyo o'tar ekan endi angladik,
O'lim qay odamni chetlagandi ayt,
Agar tirik bo'lsang,o'lmagan bo'lsang,
Haliyam o'sha men aytgan yo'lga qayt!

Joning halqumiga kelmasdan burun,
Iymon ko'chasini tanla birodar,
Katta musibatning oldini olmoq,
Dod- voydan qutulmoq istasang agar.

Biz ham, sen ham bitta zaminga keldik,
Yashadik ozgina farq ila ahir,
Nahotki, foniydan abadiy mangu,
Hayotni bermoqqa botinding og'ir.

Qara qabrisronning keng maydonida,
Shohlar gadolar-la birga yotarlar,
Azob farishtasi orqali kelgan,
Turli azoblarni bir-bir totarlar.

Ularning kimligi surishtirilmas,
Faqat amallarga qarar dunyo u,
Bir bor "Rabbim" deya ibodat qilgan,
Insonlar kuniga yarar dunyo bu.

Kel, do'stim, ana shu hur dunyo uchun,
Yashaylik qullik kishanin otib,
Birinchi bo'limda g'olib kelganalr,
Bo'lavermaslar bil, hamisha g'olib.

Davrlar o'zgardi, dunyo o'zgardi,
Farzandlar qalbiga quloq solingiz.
Xitobim qa'rida o'tmishning dardi:
"Ertaklar aytishni siz bas qilingiz!"

Ertaklar eshtib ulg'aygan bizmi?
Bugun yolg'onlarni tinmay so'zlaymiz.
Ajdarlar mahv etgan parizodlarni,
Ko'nglimiz tubida pinhon ko'zlaymiz.

Sadoqat shevasin unutgan do'stlik,
Go'zallar oldida cho'kkanida tiz,
Tan oling ayollar husnidan bezlik,
O'rganmaganmidik ertaklardan biz?

Ertaklar - yog'onning nabirasidir,
Ular ezgulikni qilarlar shior,
Aslida ebg katta hiyonatlar ham
Biz suygan qahramon fitratida bor.

Ularning yolg'onin biladi hamma,
Ammo bolalarga tinmay aytarlar,
Ostin ustun qilib dunyoni, so'ngra,
Botirlar bir qiz deb ortga qaytarlar.

Qarang ertaklardan sug'orilganlar,
Yurarlar birgina haq so'z izlashib.
Yalmog'izni o'qiy-o'qiy bu avold,
Oxiri ketdi-ku yalmog'izlashib.

Oila deganning tushunchasi yo'q,
Sevgiga yetishib tugar har ertak,
Bu avlod hayrondir ertakdan keyin,
Nima qilmoq kerak, ne qilmoq kerak?

Dunyoning azobin totib, yetishib,
Muhabbat deganin topganida u,
Asli nimalarga umid qilgandi,
Nimalar haqida qilgandi orzu?

Men bugun tushunmay kitob titaman,
Har bir varag'ida porlaydi sehr,
Hudolik da'vosin qilayotganga,
Ertaga farzandim qo'ymasmi mehr?

Kim shunga kafolat bera oladi,
Va qaysi zot buning oldini olgay,
Bu avlod haq so'zni topa olmasa,
Ertaga ertakka ishonib qolgan.

Agar mening so'zim bo'lsa havolar,
Mayli, yo'lingizga buriling, qayting,
O'lmas Kashshey degan yolg'on da'volar,
Ayting,kimlar uchun to'qilgan ayting?

Ertakalr avlodni ezgulikkamas,
Yovuzlik qa'riga yetaklar aniq.
Bashar saodatga erishganida,
Hizmat qilgan edi haqqa chaqiriq.

Bas, ndi farzandlar sohtalik emas,
Haqiqat neligin ko'rib o'ssinlar,
So'ng mayli ulg'ayib ertakdan chiqqan,
Yalmog'iz, ajdarlar yo'lin to'ssinlar.

Tushuning bu so'zlar oddiy hitobmas,
Balki kelajakka yetaklar da'vat,
Avlodlar dunyosi bizdek sarobmas,
Ularning yo'llari bo'lsin haqiqat!

Samarqandga bordim, qo'yib bir ixlos,
Safar azobiga qilib ming toqat.
Mening bir niyatim bor edi xolos,
Buxoriy bobomni qilmoq ziyorat.

Bordim-u, hayratning qoldim ostida,
Bu qabr bir paytlar ediku g'arib,
Bugun muhaddisning qabri ustida,
Kimdir farzand so'rar unga yolvorib.

Sal nari yuraman boshqa bir odam,
Qabrga ko'z surtar hech ham hadiksiz,
Buxoriy aniq bu holni ko'rgan dam,
Uni mushrik deya atardi shaksiz.

Biroz nariroqda cho'mib hayolga,
Bir ayol qabrni aylardi tavof,
Buxoriy kim o'zi degan savolga,
Bular berolarmi biror bir javob?

Alam qildi menga, alamki juda,
Go'yo toza suvdan chiqqandek chirklar.
Endi buxoriyni topganimizda,
Uning qabri uzra avjida shirklar.

Uzoq moziylarga safar qiliblar,
Nimadir ko'zimga ko'ringan bo'ldi.
Bugun bu ishlarni qilayotgan avom
Buxoriyni yurtdan quvg'inlar qildi.

Buxoriyni sotgan shularmasmi, deb,
Mushrik qavmga bir tashladim nazar.
Qabrni ziyorat qilishga kelib,
Tashrifdan ilk bora qilgandim hazar.

Yo, Rabbiy, bu ne hol dedimu qaytdim,
Ko'nglim ko'tarolmay qoldi bu hisni,
Uyga keldimu, so'ng qo'limga oldim,
Buxoriy rivoyat qlgan hadisni.

Buxoriy haqiqiy avliyo ekan,
U zot payg'ambardan bo'lmishlar voiz:
Ziyoratni agar qasd qilmoq bo'lsang,
Faqat uchta joyga bormog'ing joiz.

Muqaddas Makkayu, Madina, hamda,
Quddusdagi masjid - ziyorat qilsang.
Boshqa biron maskan, biron bir o'lka,
Qasd qilib safarga arzimas bilsang".

Mana shu hadisni o'qib ming diqqat,
Izladim o'zimning holimga chora,
Hatto Buxoriyning qabrin ziyorat,
Qilmoq lozim ekan, hadisga ko'ra.

Bas, endi har ishni hadisga solib,
Hadis asosida hayot quramiz.
Alloh rozi bo'lsin Imom Buxoriy,
Sizni Alloh uchun yahshi ko'ramiz.

Insonga bitilgan taqdir shu ekan,
Javob berarkanmiz qilganimizga!
Savol tug'iladi:"Olimlik nedur?"
Biz ham olimdirmiz bilganimizga!

Talab qilinmaydi bizlardan uchmoq,
Yo yulduz misoli tezlikda ko'chmoq.
Faqat bilib qo'ydik, shu erur sitmoq,
Biz ham olimdirmiz bilganimizga.

Quyoshning taftidan chiqqan ezgulik,
Butun bashar uchun rahmat degulik,
Birodar shu ekan senga, ko'rgulik,
Biz ham olimdirmiz bilganimizga.

Olimlar Qur'onni olishganda yod,
Hadisdan ko'ngilga quyuladi dod,
Bizga ham yetarli ashyolar, hayhot,
Biz ham olimdirmiz bilganimizga.

Olimlik aslida payg'ambardan iz,
Rasullar yo'lida bo'lmoqlik shart hargiz.
Hadisda kelgani - ehtimol bizmiz,
Biz ham olimdirmiz bilganimizga.

Bugun ilm ahli tinmasdan so'zlar,
Bu go'zal so'zlarga tikilgan ko'zlar,
U qadar hotirjam bo'lmaylik do'stlar
Biz ham olimdirmiz bilganimizga.

...Dunyo bog'-rog' dedik aslida qafas,
Nahot charchamaslar bu jag'lar javrab...
Ayollar fitnaga bo'lsalar sabab,
Yig'lash kerak bunga, kulmoqlik emas.

Zino-yu, fahshga yetaklar holat,
El ichra deyilsa bu oddiy odat,
Turli seriladan olinsa ibrat,
Yig'lash kerak bunga, kulmoqlik emas.

Oila deganda obro' yo'qolsa,
Onalar uyda bosh shahs bo'lib qolsa,
Ota o'z qiziga shim sotib olsa,
Yig'lash kerak bunga, kulmoqlik emas.

Ko'ring, bu bechora ota soqovni,
Toqati tugamish yengolmay g'ovni,
Ona zimmasida topish kuyovni,
Yig'lash kerak bunga, kulmoqlik emas.

"Ey, hotin bormikan,ul mayda chuyda?"
Degan odamlar ham ko'pko'cha ko'yda.
Bozorda onalar, otalar uyda,
Yig'lash kerak bunga, kulmoqlik ems.

Buxoriy tug'ilgan diyorda bugun,
Erlarning vazni yo'q, ayollar yupun,
Birodar, bemalol tomoshang nechun,
Yig'lash kerak bunga,kulmoqlik emas.

Nima bo'ldi ahir halqqa, ommaga,
Hayqirmoq soati keldi hammaga:
Yig'lash kerak bunga. kulmoqlik emas,
Oddiy tomoshabin bo'lmoqlik emas.

Ovozi boricha hayqirmoq kerak,
Haqning kalomiga chaqirmoq kerak:
Ogohlantirish kerak bu avom halqni,
To qadriga yetsin muqaddas Sharqni.

Uning sha'ni uchun turib bersinlar,
Kerak bo'lsa nafsiy jangga kirsinlar,
Ahli oilaga jonlari fido,
Ko'paysin to nusrat berguncha Xudo.

So'nggi hitobimni baribir aytgum,
Kimgadir sal og'ir botsa ham so'zlar:
Naslimiz hurmati fitrati toza,
Ayollarni saqlab qolaylik, do'stlar.

Chunki ayollarga bog'liq har narsa,
Ayol bor, oila erur muqaddas...
Fahsh agar el ichra oddiy hol bo'lsa,
Yig'alsh kerak bunga,kulmoqlik emas...

Kerak emas.