:::O'zbekona:::Portal:::

Bosh Saxifa | A'zo bo'ling | KIRISH
Chorshanba, 17-Декабря-2025, 04:17
Siz bizning qadrdon Mehmon | RSS
MENYU
Islom Olami
Islom Dunyosi [182]
Saodat asri qissalari [11]
Qur'oniy duolar [6]
Mini-Chat
Bosh Saxifa » Статьи » Islom Olami » Islom Dunyosi

БЕШИНЧИ РУКН Охират кунига иймон келтириш
“Ахлуссунна вал-жамоа” охират кунининг бор эканига эътикод килиб, иймон келтирадилар. Бунинг маъноси эса, Киёмат кунини тўла тасдик этиш хамда Аллох таоло Куръонида ва Мухаммад соллаллоху алайхи ва саллам хабар берган ўлимдан сўнг бўладиган, жаннат ахллари жаннатга, жаханнам ахллари жаханнамга киргунига кадар бўладиган барча нарсаларга иймон келтириш, демакдир.
Аллох таоло охират кунини ўз китобида кўп зикр килди. Балки, хар бир муносабат ва хар бир ўринда у хакда сўз юритди, унинг бўлишини таъкидлаб, уни кўп зикр килди. Охират кунига бўлган иймонни Аллохга иймон келтиришга боглади. Аллох таоло деди: “Улар (Аллох таолодан такво килувчи кимсалар) сизга нозил килинган нарса (Куръон) ва сиздан аввал туширилган нарсалар (китоблар) га иймон келтирадилар ва Охират кунига аник ишонадилар ” (Бакара: 4).
“Ахлуссунна вал-жамоа”: “Киёмат кунининг качон бўлишининг илми Аллох таоло олдида ва уни Аллохдан бошка хеч ким билмайди”— деб иймон келтирадилар. Аллох таоло деди: “Дархакикат, Киёмат (куни качон бўлиши)нинг илми Аллох таолонинг хузуридадир” (Лукмон: 34).
Аллох таоло киёмат кунининг качон бўлишини бандаларидан сир тутган бўлса-да, унинг якинлашганини билдирадиган белги ва аломатларни килиб кўйди.
“Ахлуссунна вал-жамоа” киёмат кунининг белгилари бўлмиш катта ва кичик аломатларга иймон келтирадилар. Чунки булар охират кунига бўлган иймон ичига киради.

Киёматнинг кичик аломатлари
Киёматнинг кичик аломатлари киёмат бўлишидан анча аввал бўлиб, унинг кўринишлари одатдаги ишлар каби бўлади. У гохо киёматнинг катта белгилари билан хамоханг бўлади. Киёматнинг кичик белгилари жуда хам кўп бўлиб, биз уларнинг ишончли ривоятлар билан етиб келганларинигина эслатиб ўтмокчимиз. Улар куйидагилардир:
Пайгамбаримиз Мухаммад соллаллоху алайхи ва салламнинг пайгамбар килиб юборилишлари, пайгамбарлик ва рисолатнинг тугаши, расулуллох соллаллоху алайхи ва салламнинг вафот этишлари, “Байтул-макдис” нинг фатх этилиши, фитналарнинг пайдо бўлиши, ўтган кавмлардан саналмиш яхудий ва насронийларнинг йўлларига эргашиш, дажжоллар ва сохта пайгамбарларнинг чикиши.
Расулуллох соллаллоху алайхи ва саллам номидан сохта хадисларни тўкиш, расулуллох соллаллоху алайхи ва салламнинг суннатларини рад этиш, ёлгоннинг кўпайиши, хабарларни накл килишда уларнинг тўгри ёки нотўгрилигини текширишнинг йўколиши, илмнинг кўтарилиши ва илмни кичиклардан ўрганиш, жахолат ва бузгунчиликнинг пайдо бўлиши, солих одамларнинг камайиши, Ислом халкаларининг бирма-бир узилиши, халкларнинг Мухаммад соллаллоху алайхи ва салламнинг умматларига биргалашиб хамла килишлари хамда Ислом ва ислом ахлининг гариблиги.
Котилликнинг кўпайиши, балонинг каттиклигидан ўлимни умид килиш, балоларнинг каттиклигидан кабрда ётган одамнинг ўрнида бўлишни орзу килиш, зилзила ва касалликлар туфайли ўлиш ва кўккисдан ўлишнинг кўпайиши, эркаклар сони озайиб аёлларнинг кўпайиши, аёлларнинг ярим ялангоч кийинишлари, кўчаларда очик-ойдин зино килишнинг ёйилиши, одамларни савалайдиган ва золимларга ёрдамчи бўлган миршабларнинг пайдо бўлиши.
Чолгу асбоблари, хамр (маст килувчи ичимликлар), зино, судхўрлик, ипак, эркакларнинг ипак кийимларни халол санаб кийишлари, ер ютиш, отиш (бундан мурод кавмларни уй-жойлари билан бир томонга отиш ва ер билан яксон килиш назарда тутилган бўлса керак, Ислом Нури тахририяти) ва одамларнинг баъзисини (килган гунохлари сабабли) бошка махлукларга айлантириш.
Омонатнинг йўколиши, ишларнинг нолойик одамларга топширилиши, паст-таг-туги йўк одамларнинг рахбар бўлишлари, пастлар яхшиларнинг устида бўлиб колиши, чўрининг ўз хўжайинини тугиши, курилишлардаги ракобат, одамларнинг масжидларни безашда гердайишлари, замоннинг ўзгариши: бутларга ибодат килиш ва Ислом уммати ичида ширк амалларининг пайдо бўлиши.
Танишларгагина салом бериш, тижоратнинг кўпайиши, бозорларнинг якин бўлиши, ношукрлик билан одамларнинг кўлларида кўп бойликнинг жамланиши, хасисликнинг кўпайиши, ёлгондан гувохлик беришнинг кўпайиши, хакикий гувохликни яшириш, хаёсизликнинг пайдо бўлиши, одамларнинг хусуматлашиши ва бир-бирларидан нафратланишлари хамда газабланишлари, кариндошлик алокаларининг узилиши ва ёмон кўшничилик килиш.
Вактнинг кискариши ва ундан бараканинг кетиши, хилол янги ойнинг йўгонлашиши, коронгу кечанинг бўлаклари каби фитналарнинг пайдо бўлиши, Ислом рагбатлантирган суннатларга амал килишда сустлик килиш ва карияларнинг ўзларини ёшларга ўхшатишлари.
Йирткич хайвонлар ва тогу тошларнинг одамларга гапиришлари, Фурот дарёсининг сувларини олтиндан бўлган тог сабабидан куриши ва мўъмин тушларининг рост бўлиши.
Расуллох соллаллоху алайхи ва салламнинг Мадинаси барча ифлосликларни йўк килади ва у ерда солих ва такволи кишиларгина колади. Араб ярим оролида яйлов ва дарёларнинг кайта пайдо бўлиши ва Кахтондан одамлар итоат этадиган бир одамнинг чикиши.
Румликларнинг кўпайиши ва мусулмонларга карши уруш килишлари, мусулмонларнинг яхудийлар билан уруш килишлари ва дарахт ва тошларнинг: “Эй мусулмон, мана бу яхудий, кел уни ўлдир”— деб айтиши.
Константинопол фатх этилганидек Римнинг хам фатх этилиши ва бундан бошка сахих хадисларда ривоят килинган хабарлардир.

Киёматнинг катта белгилари
Киёматнинг катта белгилари киёматнинг якин колганига далолат килади. Агар бу белгилар кўринса, ундан кейин киёмат бўлади.
“Ахлуссунна вал-жамоа” киёматнинг катта белгиларига расулуллох соллаллоху алайхи васалламдан ривоят килинганидек иймон келтирадилар. Уларнинг баъзилари:
Махдийнинг чикиши: Унинг исми Мухаммад ибн Абдуллох, пайгамбар соллаллоху алайхи ва салламнинг ахли-байтидан. У машрик тарафидан чикиб, етти йил хукм килади. У жабр ва зулмга тўлган ер юзини адолатга тўлдиради. У хукм килган даврда Ислом уммати аввал кўрмаган фаровонликни кўради. Ер бор ўсимлигини чикаради, осмон эса ёмгирларини ёгдиради, У молни хисобсиз беради.
Масихуд-Дажжолнинг чикиши[3], Ийсо алайхиссолату вассаломнинг Шомдаги Дамашкнинг шарк томонидаги Ок Минор олдида нозил бўлишлари. Ийсо алайхиссолату вассалом Мухаммад соллаллоху алайхи ва саллам олиб келган шариатга амал килиб, у билан хукм килувчи бўлиб тушадилар. У Дажжолни ўлдиради ва Ер юзида Ислом билан хукм килади. Ийсо алайхиссолату вассалом Хак учун жанг киладиган ва Дажжолга карши уруш килишга жамланиб турган хамда Аллох тарафидан мададланган тоифа олдига намозга такбир айтилган вактда нозил бўладилар ва ўша жамоанинг амири оркасида иктидо килиб намоз ўкийдилар.
Яъжуж ва маъжужнинг чикиши, уч марта Ер ютиши: машрикда, магрибда ва Араб жазирасида. Тутуннинг чикиши, Куёшнинг ботиш тарафидан чикиши, Ер жониворининг чикиши ва одамлар билан сўзлашиши, одамларни жамлайдиган оловнинг бўлиши.
“Ахлуссунна вал-жамоа” Аллох таоло ва расулуллох соллаллоху алайхи ва саллам хабар берган ўлим талвасаси ва ўлимдан сўнг бўладиган ўлим фаришталарининг хозир бўлишлари, мўъминнинг роббиси билан учрашганида кувониши, ўлим пайтида Шайтоннинг хозир бўлиши, кофирнинг ўлими олдида келтирган иймонининг кабул бўлмаслиги, барзах олами (ўлимдан сўнг то киёмат кунига кадар давом этадиган хаёт), кабрнинг неъматлари, азоблари ва фитналари, кабрдаги фаришталарнинг саволлари, шахидларнинг роббилари хузурида тирикликлари ва ризкланишлари, саодатли кишиларнинг рухлари неъматда, бахтикаро кишиларнинг рухлари азобда экани каби барча гайб ишларига иймон келтирадилар.
“Ахлуссунна вал-жамоа” тирик ва бархаёт Аллох таоло хаёт ва тирикларни йўк килиб, сўнгра кабрлардаги ўликларни кайта тирилтириб, ўз хузурида тургизиб хисоб-китоб килишига иймон келтирадилар.
“Ахлуссунна вал-жамоа” сурга икки марта дам урилишига иймон келтирадилар. Унинг биринчиси кўркитиш дами: унда бутун Олам ўзгаради ва ундаги интизом бузилади, барча жонзотлар фоний бўлади.
Иккинчиси эса кайта тирилтириш, жамлаш ва барчанинг Роббул-Оламийн учун туришлари учун урилган дам.
“Ахлуссунна вал-жамоа” кайта тирилиш ва жамланишга, Аллох таоло кабрлардаги одамларни кайта тирилтириши, одамлар Роббул-Оламийн олдида ялангоч, ялангоёк ва хатна килинмаган холда туришларига иймон келтирадилар, Куёш уларга жуда хам якин бўлади, уларнинг баъзилари ўзларидан оккан терларга кўмилиб то бўгизларигача етади, биринчи бўлиб кайта тирилтириладиган ва кабри ёриладиган одам — пайгамбармиз Мухаммад соллаллоху алайхи ва саллам бўладилар.
Бу дахшатли кунда одамлар ўз кабрларидан бир лахзада атрофларга ёйилган чигирткалар мисоли, чакирувчига шошган холларида чикиб келадилар. Сўнгра, атроф жим-жит, хаммага кўркинчли сукунат хукмрон бўлади. Шу пайтда амаллар ёзилган номалар — сахифалар таркатилади. Барча сирлар очилади. Аллох таоло бандалари билан Киёмат кунида сўзлашади, У билан бандалари ўртасида таржимон бўлмайди. Одамларни ўзлари ва оталарининг исмлари билан чакирилади.
“Ахлуссунна вал-жамоа” бандаларнинг амаллари тортиладиган икки паллали тарозига, амал сахифаларининг таркатилишига, уни баъзилар ўнг, баъзилар чап ва баъзилар орка тарафларидан олишларига иймон келтирадилар.
“Ахлуссунна вал-жамоа” жаханнам устига курилган, солих кишилар ўтиб, гунохкорлар йикиладиган “Сирот” га иймон келтирадилар.[4]
“Ахлуссунна вал-жамоа” жаннат ва жаханнам яратилган, хозирги кунда хам мавжуд, улар хеч хам фоний бўлмаслигига, жаннат муваххид мўъминлар ва такволиларнинг жойи эканига, жаханнам эса масихий, яхудий ва бутпарастлар каби мушрик-кофирлар ва гунохкорларнинг диёри эканига иймон келтирадилар. Гунохкор (мўъмин) ларнинг дўзахи фоний бўлади, кофирларнинг дўзахи эса фоний бўлмайди. Жаннат хеч качон фоний бўлмайди. Аллох таоло жаннат ва жаханнамни махлукларни яратишдан аввал яратгандир.
“Ахлуссунна вал-жамоа” Мухаммад соллаллоху алайхи ва салламнинг уммати киёмат кунида биринчи бўлиб хисоб килиниши, биринчи бўлиб жаннатга кириши, улар жаннат ахлининг ярми экани ва хамда улардан етмиш мингги жаннатга хисоб-китобсиз киришига иймон келтирадилар.
“Ахлуссунна вал-жамоа” муваххидлар жаханнамда абадий колмасликларига иймон келтирадилар. Улар Аллох таолога шерик килишдан бошка гунохларни килганликлари сабабли дўзахга кирганлар, холос, чунки, мушриклар жаханнамдан чикмасдан мангу коладилар.
Улар пайгамбаримиз Мухаммад соллаллоху алайхи васалламнинг киёмат кунидаги хавзининг суви сутдан кўра окрок, асалдан ширинрок, мушк-анбардан хушбўйрок, идишлари самонинг юлдузлари саногича, узунлиги бир ойлик эни хам бир ойлик масофа, ундан ичган киши хеч хам чанкамас, у динда бидъат ишларни килган кишилар учун харомдир, деб иймон келтирадилар.
Расулуллох соллаллоху алайхи ва саллам дедилар: “Хавзим (нинг катталиги) бир ойлик йўлдир. Унинг суви сутдан окрок, мушкдан хушбўйрок ва идишлари самонинг юлдузлари (каби кўпдир). Ундан ичган кимса хеч хам чанкамас” (Имом Бухорий ривояти).
Ва яна дедилар: “Мен сизларни хавзим олдида кутиб тураман. Ким менинг олдимдан ўтса (хавзимнинг сувидан) ичади. Ким ундан сув ичса мудом чанкамас. Менинг олдимга мен таниган ва мени хам таниган кимсалар сув ичиш учун келадилар ва мен билан улар ўртасини тўсиб кўйилади”. (Бошка бир ривоятда): “Мен: “улар мендан”— деб айтаман. Менга: “Сиз улар сиздан сўнг нима ишлар пайдо килганларини билмайсиз.”, дейилади. Шунда, мен: “Мендан сўнг ўзгартишлар килган кишилар узок бўлсинлар! узок бўлсинлар! “— дейман.” (Имом Бухорий ривояти).
Расулуллох соллаллоху алайхи ва саллам учун шафоат ва “макталган маком” — “ал-Макомул-Махмуд” собитдир. У зотнинг шафоатлари мавкиф (махшар — киёматгох) да турган кишилар ўртасида хукм килиш учун, жаннат ахлларининг жаннатга киришлари учун, (холбуки, расулуллох соллаллоху алайхи ва салламнинг ўзлари жаннатга биринчи бўлиб кирадилар), амакилари Абу Толибнинг жазосини енгиллатиш учун шафоат килишлари (бу уч шафоат расулуллох соллаллоху алайхи ва салламгагина берилган бўлиб, бошкаларга берилмаган).
Жаннатга кирадиган умматидан бўлган баъзи кишиларнинг олий макомларга кўтариш учун шафоатлари ва жаннатга хисоб-китобсиз кирадиган умматидан бўлган кишилар учун шафоатлари.
Яхшилик ва ёмонликлари тенг бўлган кишиларнинг жаннатга киришлари учун шафоатлари. Жаханнамга киришлари амр этилган баъзи кишиларнинг жаханнамга кирмасликлари учун шафоат килишлари.
Ўз умматидан азобга мустахик кишилардан азобни енгиллатиш учун шафоатлари ва муваххидлардан осий бўлганларини жаханнамдан чикаришларидаги шафоатлари. Расулуллох соллаллоху алайхи ва саллам шафоат килганларидан сўнг улар жаннатга кирадилар.
Сўнгги шафоатда (яъни, муваххидлардан осий бўлганларини жаханнамдан чикаришда) фаришталар, пайгамбарлар, шахидлар, сидддиклар, солихлар ва мўъминлар муштаракдирлар. Буларнинг хаммасининг шафоатларидан кейин Аллох субхонаху ва таоло ўз фазли ва карами билан хеч бир шафоатсиз кўплаб одамларни жаханнамдан чикаради.
Кофирлар учун шафоат йўкдир. Аллох таоло деди: “Уларга шафоат килувчиларнинг шафоатлари фойда бермайди” (Муддассир: 84)
Шафоатнинг икки шарти бор:
Биринчиси: шафоат килиш учун Аллох таолонинг изн бериши. Аллох таоло деди: “У (Аллох) нинг хузурида хеч ким (бировни) Унинг изнисиз шафоат кила олмайди” (Бакара: 255).
Иккинчиси: Аллох таолонинг шафоат килувчи ва шафоат килинувчилардан рози бўлиши. Аллох таоло деди: “(Улар) факат (Аллох) рози бўлган кишиларнигина шафоат киладилар” (Анбиё: 28).
Киёмат кунида мўъминнинг килган амали хам шафоат килади. Расулуллох соллаллоху алайхи ва саллам: “Рўза ва Куръон киёмат куни банда учун шафоат килади”— дедилар (Имом Муслим ривояти).
Пайгамбар соллаллоху алайхи ва саллам хабар берганларидек, киёмат куни ўлимни олиб келинади ва уни сўйиб ташланади: «Жаннат ахли жаннатга, жаханнам ахли жаханнамга кириб бўлишгач ўлимни жаннат ва жаханнам ўртасидаги бир ерга олиб келинади ва бўгизланади. Кейин бир даргачи: “Эй жаннат ахли, (энди) ўлим йўк! Эй жаханнам ахли, (энди) ўлим йўк!”— деб нидо килади. Жаннат ахли кувончларига кувонч, жаханнам ахли кайгуларига кайгу зиёда бўлади” (Имом Муслим ривояти).
Категория: Islom Dunyosi | Joyladi: __---------__ (23-Октября-2007)
Ko'rildi: 2179 | Reytingi: 5.0/1 |
Barcha Izoxlar: 0
Ro'yxatdan o'tgan Foydalanuvchilargina izox qoldirishlari mumkin.
[ A'zo bo'ling | KIRISH ]
Portalga Kirish
IZLASH
Foydali linklar

UzCinema © 2025 |