Dunyo bir seskandi, dunyo bir to‘zdi,
Iymon har tomonga sochilgan kuni,
Xilqat ummonida vajohat suzdi
Ayollar avrati ochilgan kuni.

Qahrdan tug‘ilgan bu yovuz dillar
Faqat ma’siyatga cho‘zmishlar qo‘llar -
Hamma gunohlarga ochildi yo‘llar
Ayollar avrati ochilgan kuni.

Allohga har qancha to‘kmasin ko‘z ashk,
Erlarning qalbidan ko‘tarildi rashk.
Kufr, shirk yo‘lida boshlandi kurash
Ayollar avrati ochilgan kuni.

Saltanatlar ketdi, quladi yurtlar,
Bo‘y ko‘rsatdi ko‘ngli chirkin beburdlar
Oldlar yig‘ladilar, chinqirdi ortlar
Ayollar avrati ochilgan kuni.

Qushlar parvozida halovat yo‘qoldi
Baliqlar ovozsiz faryodlar soldi.
Ko‘zimiz o‘ngida g‘urur toptaldi
Ayollar avrati ochilgan kuni.

Silkindi og‘riqdan go‘dak beshigi,
Yopildi mehrning so‘nggi teshigi.
Yopildi iymoning so‘nggi eshigi
Ayollar avrati ochilgan kuni.

Endi fisq yurmaydi, unda bor qanot...
G’urabo faxshga berildi hayot.
Ming yillik qonunga darz ketdi xayxot
Ayollar avrati ochilgan kuni.

Boshqa amallarni qilsang-da tinmay,
Endi gunohlardan ketding og‘rinmay -
Eng so‘nggi fitnaning oldi olinmay
Ayollar avrati ochilgan kuni.

Bu katta gunohning avvali qani?
Bu jirkanch gumrohning avvali qani?
Savollar javobsiz qolgan hamisha,
Javob izlab hamma tolgan hamisha.

Shoxlar o‘z taxtidan tushganin ko‘rdik,
Harobaga do‘nmish bog‘lar ham so‘lim.
Oxiri barchamiz xulosa qildik:
"Eng katta mav’iza aslida o‘lim!"

U ustun bo‘larkan, yengilmas ekan,
Istagan paytida buyurar tashrif.
Faqat o‘lib ketgan insonlargina
Unga aytolurlar xolis bir ta’rif.

Bu ta’rif shundayki, unda yo‘q aldov,
U birovga kelmas ikki bukilib.
O’lim dunyodagi eng noqulay yov,
U urush ochmagay vaqt e’lon qilib.

Qur’onda ta’rifi kelganidek, u
Faqat oldimizdan qarshi chiqarkan.
Dunyoning yuz karra chempionin ham
Oddiy bir zarb bilan yerga yiqarkan.

O’limni o‘ldirib bo‘lmas yoronlar,
U bizga tegishli bo‘lmagan olam.
Indamay bosh egmish sohibqironlar,
Biz bilmas tezlikda o‘lim kelgan dam.

O’lim kelganida qolmay bittamiz,
Hammasi yo‘q bo‘ldi g‘animatlarning.
O’lim sharbatini totmog‘ligimiz
Haqiqatrog‘idir haqiqatlarning.

O’lim bir kularkan, bir yig‘lar ekan,
Mo‘min huzurida ko‘zida kulgu.
Baqirtirib jonni sug‘urganida
Kofir yuzlaridan sapchiydi qayg‘u...

Odam Ato tushgan davrdan buyon
O’lim savdosiga izn berilgan.
Qanday mavqelarda yashamasinlar,
Barchasi qabrga bir-bir terilgan.

Alloh elchilari o‘ldilar, shuning
O’zi yetarli bir hikmatdir bizga.
Kuniga qabrga kirayotganlar
Eng katta ma’ruza, ibratdir bizga.

Bu dunyoda iymon bilan
nurga cho‘mgan bir ummat bor,
Ul ummatning yo‘li kengdir,
Barchasida ming rahmat bor,
Hayotida hotirjamlik,
O’limida ming hikmat bor,
Rozi bo‘lar taqdiriga
Tutar ikki enlik xat bor:
Rasululloh vafot etdi,
yana qanday musibat bor?!

Kimdir o‘lar, kimdir nafas
olmoq ekan, anglab yetdik.
O’zni mangu da’vo qila,
Go‘ristonni manzil etdik.
Oling, mana, dunyongizni,
Habibulloh birla ketdik,
Endi bizga na go‘zallik,
Va na sokin halovat bor,
Rasululloh vafot etdi,
yana qanday musibat bor?!

Holatingiz ko‘rdik, mahzun,
Asliyatga tezroq qayting,
Ajal o‘qi aniq erur,
Unga boqmang, kulib "Hay" deng,
Dunyo ostin-ustin bo‘lib
ketmaydimi, endi ayting,
Yelkamizdan qolib ketgan
O’lim tutar omonat bor,
Rasululloh vafot etdi,
yana qanday musibat bor?!

Otangiz ham, onangiz ham,
Bir kun sizni tashlab ketmish,
Yuraklarni tilka-pora
Aylabon, zor g‘ashlab ketmish,
Ko‘zlaringiz balki namlab,
So‘nggigacha yoshlab ketmish,
Ajal kelsa, siz qochguvchi
Qandayin bir imorat bor:
Rasululloh vafot etdi,
yana qanday musibat bor?!

Chakki tomgay, endi aslo
yamab bo‘lmas bu uy tomin,
Oinasi parchalanmish,
O’rnatmoq na singan romin
Qiyomatga qarab yo‘lin
Tutib bo‘lgach soqov zamin,
Ayting, to‘sib qolar qay kuch,
Va qandayin tumonat bor,
Rasululloh vafot etdi,
yana qanday musibat bor?!

Bu kunga chidam yo‘q, yo‘q erur sabr,
Tushimda qiynoq bor, o‘ngimda jabr.
Yaqinlashmoqdadir tobora qabr,
Meni bu fursatdan qutqarurmisiz?!

Talay odamlarga yo‘liqdim, ular
Katta va’dalar-la do‘stlarim bo‘lar,
So‘ng tinmay pinxona g‘iybatim qilar,
Meni bu kulfatdan qutqarurmisiz?

Ahlimga boqaman, nigohi yomon
Qalbidan sizilib chiqqanda gumon...
Ahdlasha olmasak, bu qanday zamon,
Meni bu ofatdan qutqarurmisiz?

Jujuqlarim yig‘lar istabon saboq,
Men ular oldiga qo‘ygum qo‘g‘irchoq...
Shaytonning aytgani g‘olibdir bu chog‘,
Meni bu da’vatdan qutqarurmisiz?

Oxirat qayg‘usi yo‘qolib qolsa,
Go‘zal sanamchalar ko‘nglimni olsa,
Dunyoning ishlari ajabga solsa,
Meni bu hayratdan qutqarurmisiz?

Eng so‘nggi ishonchim qaygadir tashib,
Iymon qochib ketsa tog‘lardan oshib,
Uning ortidan zor ketsam ergashib,
Meni bu g‘ayratdan qutqarurmisiz?!

Hayot davomiga yetmasa ko‘zim,
Tig‘dek botmasa gar aytilgan so‘zim
Boshqara olmasam o‘zimni o‘zim
Meni bu hasratdan qutqarurmisiz?

Mo‘minlikka da’vo bo‘lmas benamozlik,
Bir kunga ham ravo bo‘lmas benamozlik,
Bu dunyo-ku besh mahaldek o‘tar - ketar,
Lek qabrda xavo bo‘lmas benamozlik,
Jazolarga davo bo‘lmas benamozlik.

Qur’onda ham uning misli kelgan qavm bu,
G’iybat-la o‘z do‘sti go‘shtin yegan qavm bu,
Rosululloh "Bizdan emas" degan qavm bu,
Peshonasin qoraytirmish - benamozlik,
Qabrini ham toraytirmish - benamozlik!

Bu gunohki, ko‘ngillarni mast qilguvchi,
Inson degan sharafni-da past qilguvchi,
Boshga balo kunni haqqi rost qilguvchi
Gunohlarning kabirasi - benamozlik,
Asli shirkning nabirasi - benamozlik!

Joynamozlar sarpolarga joylanadi,
Ayting, qo‘llar qachon Haqqa boylanadi,
Nahot inson do‘zax sari shaylanadi?!
Shayton tuhfa etgan tug‘yon - benamozlik,
Yaratganga eng zo‘r isyon - benamozlik,

Besh mahalga beparvodir "Alloh - bir!" deb,
Og‘ir kunda tag‘in aytar "panoh ber!" deb,
Shuni aytsa kerak-da, "haq, gunoh bir", deb
Muhrlanmish qalbi mangu - benamozlik,
Namozshomda go‘yo uyqu - benamozlik!

Bobolari sajdadan bosh ko‘tarmagan,
Yaratgandan o‘zga iloh axtarmagan,
Ox bu farzand, nechun desang ko‘karmagan -
Daryo qurib o‘rnida cho‘l - benamozlik!
Do‘zax sari eng qulay yo‘l - benamozlik!

Taxtdan tushib besh vaqt namoz qilgan el bu,
Har kunini Allohdan deb bilgan el bu,
Dini bois bu dunyoga kelgan el bu,
Yelkasida uning bugun benamozlik,
Hech yechilmas jirkanch tugun - benamozlik!

Payg‘ambari kelib-da, bir o‘rnak olmas
Bu millatning buguniga qilmang havas.
Saroylari qulab, o‘rnin topsa abas
Biling, asl sabab erur benamozlik,
Haq sizlarga javob berur benamozlik!

Buxoriylar, Termiziylar, Naqshbandlar
Shu o‘lkadan chiqqan edi, jigarbandlar,
Ularni-da odam qilgan labda hamdlar,
Ular uchun eng katta or - benamozlik,
Bugun bizni aylagan xor - benamozlik,

Sinolari namoz o‘qib tabib bo‘lgan,
Navoyisi sajda chog‘i habib bo‘lgan,
Qodiriysi tergovda ham namoz qilgan,
Bu millatga katta uyat - benamozlik,
Tarix uchun katta g‘orat - benamozlik!

... Ba’zilar yoshlikni g‘animat bilib
Ilm o‘rgandilar, kitob ko‘rdilar.
Amalga kelganda beparvo bo‘lib
Olgan ilmlarin chetga surdilar.

Bundaylar oydin va to‘lishgan kunda
Ko‘zni bog‘lab, tunni tutgan kabidir.
Bu xuddiki yerni haydabon unga
Urug‘ sepmay, meva kutgan kabidir.

...

Allohim men Seni taniyman dedim,
Ushbu da'volarga sohtakor qilma.
Rasuling yo'liga intilgan edim,
Tikanak to'shalgan yo'lda xor qilma.

Angladim xo'p mushkul Sen birla diydor,
Bu ham yetmagandek gunohlar qator,
Ofiyat so'rgaymen, men asli nochor,
Bo'ynimga yovlarim qo'lin dor qilma.

Hayhot dunyolarni so'roqlab ketdim,
Oxirat g'amidan firoqlab ketdim,
Asri saodatdan yiroqlab ketdim,
Mahshargoh ustimda hol abgor qilma.

Gumrohman, razilman,noinsof va g'o'r,
Bo'ynimni egdi kim o'zin bilsa zo'r,
Qolmadi O'zingdan boshqa bir g'amxo'r,
Chidash yo'q noringga bizni yor qilma.

Ey, karam sohibi ne bo'lsa bo'lar,
Sen borsan shu sabab ko'nglim ham to'lar,
Umarning so'zlari bag'rimni tilar,
Chirkin davralarda sochni qor qilma.

Ma'siyat qaritdi o'ttiz bahorim,
Tungi ahvolimdan bezor nahorim,
Bularning dastidan ey, madadkorim,
Qabrim manzilimni to'la mor qilma.

Ayolim ilg'amas gumroh qalbimni,
Onam ham bilmaydi qalbiy aybimni,
Do'stlarim anglamas, saxfu aybimni,
Ul kunda yashirgin oshikor qilma.

Allohning xayrli bandasi debon,
Menga yoshligimda bermishlar bir non,
Bu kecha shrrulloh menga mos unvon,
Yig'lagum, menzilim ul kun nor qilma.

Umringiz chang to'zib ketmoqda zavol,
Siz o'zi dunyoga nega keldingiz.
Choyhonadan chiqing sizga bir savol,
Din uchun shu bugun nima qildingiz?

Palov, manti, sho'rva so'nggiga norin,
Top ichka sig'dirdi ne bo'lsa borin,
Yodingizda turdi kun bo'yi qorin,
Din uchun shu bugun nima qildingiz?

Har hil rejalardan olib iqtibos,
Oddiy bir savoldan bo'lasiz xalos,
Ertani gapirmay turing iltimos,
Din uchun shu bugun nima qildingiz?

Qalb Islom dardida to'lg'oq bilmasa,
Amriga shamoldek uchib yelmasa,
Muzlatgich to'lmasa uyqu kelmasa,
Din uchun shu bugun nima qildingiz?

Jujuqlar tashvishi aylabon tobe,
Bozorlar sang'ibon izlaysiz tole,
Ayolingiz ko'nglin oldingiz vale,
Din uchun shu bugun nima qildingiz?

Namoz chala-chulpa, duolar mubham,
Tilda oayt, qalbda foydali dirham,
Tirikchilik zo'r-u, bo'lmay xotirjam,
Din uchun shu bugun nima qildingiz?

Yo'lingiz qarshilar gap farzandingiz,
Sovg'asiz kelmoqqa sig'mas haddingiz,
Xo'rozqand olishni unutmadingiz,
Din uchun shu bugun nima qildingiz?

Ajabo sayrga chiqqaningizda,
Yoddan ko'tarilmas oilaviy g'am,
Ulfatu oshinolar buyurtmasi ham,
Din uchun shu bugun nima qildingiz?

Ikkinchi uyingiz nomidir bozor,
Uning haqqin zinhor qilmaysiz poymol,
Bo'l, tez, deysiz, qolgan ishga yo'gar qor,
Din uchun shu bugun nima qildingiz?

Forumga kiraman hayron nigohim,
Ko’ksim bir sapchidi, qalbim tirnaldi.
Musulmonlar ichra, Alloh guvohim,
“Musulmonman” degan juda qiynaldi.

“Salafman” degan bir tomon bo’ldi,
So’fiylar firqasi g’azabdan to’ldi.
G’ayridin bu holga erinmay kuldi
“Musulmonman” degan juda qiynaldi.

Yahud turganida bizni azoblab,
Musulmon kuladur bir-birin boplab.
Arzimas matohga kofir hisoblab,
“Musulmonman” degan juda qiynaldi.

Mazhab ushlaganni ahmoq atarlar,
Ijdihod yo’lini tarqoq atarlar.
O’rta yo’l vakilin qo’rqoq atarlar
“Musulmonman” degan juda qiynaldi.

Kim bong ursa hamki qilolmam havas,
Eng yaxshi yo’llar ham tuyilar qafas.
Qaysidur tomonga turib olsang bas,
“Musulmonman” degan juda qiynaldi.

Zamoni saodati butkul sog’inchdir,
Bugungi holimiz tamom qo’rqinchdir.
Bironta nom bilan yashagan tinchdir,
“Musulmonman” degan juda qiynaldi.

Hammani sevmakka qasd aylash bekor,
Bu o’tmish sahnida zanglagan shior.
Firqalar xolindan tamoman bezor,
“Musulmonman” degan juda qiynaldi.

Angladim bir-birin go’shtini yegan,
Mo’minlar ahvoli butkul hor ekan.
Faqat Payg’ambarga bayatim degan,
“Musulmonman” degan juda qiynaldi.

Biz go‘zal so‘zlardan she’r, g‘azal yig‘ib,
Oqibat orttirgan og‘ir hastalik.
Haqqa tavakkal deb inidan chiqqan
Nahot bo‘lolmasmiz jajji qushchalik?

Ko‘cha-ko‘yda tinmay nasihat aytib
Donolar hikmatin tutib mo‘tabar,
Eng og‘ir damlarda do‘stimiz yoki
Onamiz holidan olmaymiz xabar.

Otamiz keksaygan holida hamki
Dalada yurganda ko‘tarib ketmon,
Yonib ketay deydi bizning so‘zlardan
Ajib ma’ruzamiz tinglagan inson.

Bolamiz yurganda tentirab, sang‘ib
O’zgalar farzandin koyigan mahal,
Nahot bir insofli aytmas: "Ey do‘stim,
Tarbiyangiz uydan boshlangiz avval!"

Biz o‘zi g‘alatmiz: o‘zgalar dardi,
O’zgalar tashvishi tuyular dahshat.
Aslida har bir jon o‘zin o‘ylasa,
Gullagan bo‘lardi bugun jamiyat.

Kimdir ilm o‘xshar dedi shul quyoshga,
G’arbdan chiqib Sharqqa botar qara, Quyosh.
Ilm sharqdan bo‘y taratib qochdi g‘arbga,
Ul ilmni ortga qaytar, ey vatandosh!

Ilm ketdi mo‘minlarni zor yig‘latib,
Ma’no qolmay, mavridi yo‘q xitoblarda.
Farzlar qolib sunnatlarni taxlil etib,
Abo Muslim jangi qoldi kitoblarda!

Namozlarning rakatlari xususida
Tortishuvlar paydo bo‘ldi necha-necha.
Oxir borib madrasada o‘qiguvchi
Ko‘rgan ilmi bo‘ldi o‘sha "ming bir kecha".

Fasod to‘la to‘qilgan ne rivoyatlar
Odamlarning e’tiqodin harob etmish.
Ilmsiz xalq eshoni-yu, piri uchun
Nazr qilib, shirk yo‘llarni tutib ketmish.

Taraqqiyot, dunyo qolib, telbalarcha
Darvesh holin o‘zlariga qilib kasb-kor.
Mana shuni odamlarga islom debon
Ko‘rsatganlar oramizda to hanuz bor.

Tog‘-u toshlar bizning hayot, deganlarning
Avlodlari qanday qilib ustun bo‘lsin?!
Haqqiy islom bayrog‘ini qo‘lda tutgan
G’arbliklarga omad kulmay, kimga kulsin?!

Taraqqiyot deganini dorga osgan
Olomonning kuni bir kun kelib bitmish,
Axir, qara, o‘n yettinchi asr uzra
Esgan shamol qaysi yurtni tashlab ketmish,

O’zdan chiqar sadaqalar unut bo‘lib,
Xo‘p berilgan o‘zga tutgan ikromlarga
Yonidagi mushrik qolib, mo‘minlarning
Mustahabi muhim bo‘lmish imomlarga.

Na dunyoviy ishlarida bor ijobat,
Na Allohdan nusrat kelar bu ummatga.
Chunki uning asl holi faqatgina
Ilm bilan yetar haqqiy kamolotga.

G’arb dinidan yuz o‘girdi, rivojlandi,
Chunki uning dini asli edi botil.
Bugun sharqning holatiga eng aybdor
O’z dinini tushunmagan omi johil.

Mo‘min dini haqdir, Alloh kalomi haq,
Usiz sharqning ahvoli xor, tuban erur.
Taraqqiyot osmoniga bizni faqat
Bizni tashlab ketgan ilm eltib berur.