Zamonamizda darhaqiqat g’arbiylar ideologiyasi har yerga o’z tasirini otkazdi. Ammo ikki narsaga tasirini o’tkaza olmadi va hech qachon ham bunga eriosha olmaydi. Bu yakkaparastlikyoki Tavhid (Makkatul mukarrama) va ikkinchisi nubuvvat yoki payg’ambarimizga bo’lgan iymon (Madinai munavvara)dir. Ha, Dajjol qanchalik urinmasin, hech qachon Islom diniga kuchi yetmaydi, shuning uchun Dajjolga aldanib qolmaslik uchun o’z dinimizni mustahkam o’rganib unga amal qilmoqlik lozimdir.

Uning jussasi juda katta bo’ladi. Хudolikni da’vo qiladi. Shuning uchun Dajjolning gavdasi katta bo’lishiga qaramay, ojizligi va ko’zidagi nuqsonga ishora qilib, Nabiy sollallohu alayhi va sallam: "Alloh g’ilay emas", deb aytgan edilar.

Dajjol - inson bolasi. U jin ham, farishta ham emas. Demak, unda er kishilarniki kabi gavda va qomat bor. Odamlar singari yeydi, ichadi, uxlaydi, bedor bo’ladi, hojatga boradi, yer yuzida yuradi va ulov minadi. Хachirining ikki qulog’i o’rtasidagi masofa qirq ziro’ keladi. Nabiy sollallohu alayhi va sallam Dajjolii shunday sifatlaganlarki, biz uni ko’zimiz bilan ko’rib turgandekmiz. Umumiy hadislarda kelgan vasfga ko’ra, Dajjol — jussasi bahaybat, bo’yi baland, semiz kishi. Uning kalta, quyuq va jingalak sochi bo’lib, qomati ozgina egilgan. Rangi oq, ikki ko’zi o’rtasiga "kofir" deb yozilgan. Bu yozuvni o’qishni biladigan va bilmaydigan har bir mo’min o’qiy oladi. Ikki ko’zi g’ilay. Lekin o’ng ko’zi o’ta g’ilay bo’lganidan, nursiz bo’lib ko’rinadi. Chap ko’zinnng ustida ortiqcha eti bor. (U ko’zni qoplab turadigan bir parcha teri yoki ko’zning chetidan o’sib chiqqan go’shtga o’xshaydi.) Chap ko’zi ham g’ilay. Demak, u yaxshi ko’ra olmaydi. Deyarlik ko’r yoki ko’rga yaqin. Shunday bo’lishiga qaramasdan, u yer yuzini aylanib chiqadi va hamma yoqni fasodga to’ldiradi.

Dajjoliing taxminiy surati shu. Uning yomonligidan Alloh asrasin.

MEN SO'RAMOQCHI BO'LGANIM BA'ZI JOYLARIDA UNG KO'ZINI TEPASIDA ETI BOR DEB YOZIBSIZLAR , BA'ZI JOYLARDA ESA CHAP KO'ZIDA SHU ERIG ANIQLIK KELTIRIB YOZINGLAR ILTIMOS BALKI ADASHIB KETGANDURSIZLAR.

AVVALO ALLH BILGVCHI . BARCHAMMIZNI ALLOH ASRASIN DAJJOL FITNASIDAN

Assalomu Alaykum Wr Wb!
Buni man ham anigini bilmayman uzr.
Alloh bilguvchidur bilishga lekin harakat qilaman InshaAlloh!

"Sizlar o’nta alomatni ko’rmaguningizcha qiyomat bo’lmaydi. Avvalgisi quyoshning mag’ribdan chiqishi, so’ngra tutun, so’ngra Dajjol, so’ngra yer hayvoni, so’ngra uch marta yer yutishi, mashriqda bir marta, Arab jazirasida bir marta (uchinchisi aytilmagan), Isoning chiqishi. Ya’juj va Ma’jujning chiqishi. Oxirgi alomat - Yamanda Adan qa’ridan chiqadigan olov. U bironta odamni qoldirmay mahsharga haydab boradi" (Sahih hadis. Muslim rivoyati).

Shu ma’noda Huzayfadan rivoyat qilnngan boshqa hadis ham bor: "Rasululloh sollallohu alayhi va sallam hujralaridan chiqdilar. Biz qiyomat haqida gaplashib o’tirgan edik. "O’nta alomatni ko’rmaguningizcha qiyomat qoim bo’lmaydi, - dedilar. - quyoshning mag’ribdan chiqishi, Dajjol, tutun, yer hayvoni, Ya’juj va Ma’juj, Iso ibn Maryamning chiqishi, uch marta yer yutiish - mashriqda, mag’ribda, Arab jazirasida, Adan qa’ridan chiqadigan olov. U odamlarni mahsharga haydaydi. Odamlar tunda uxlasalar ham, kunduz kuni mizg’isalar ham, olov ular bilan birga bo’ladi (ya’ni, ulardan ajramaydi)" (Muslim rivoyati).
Imom Qurtubiy aytadi: "Yuqoridagi hadisda qiyomat alomatlari umumiy ravishda, tartibsiz keltirilgan. Birinchi hadisda esa "so’ngra" lafzini ishlatish orqali tartib ifodalangan. Lekin Huzayfaning yana boshqa hadisida tartib aniq bayon qilingan: "Rasululloh sollallohu alayhi va sallam hujralarida edilar. Biz pastroqda o’tirgan edik. Bizning oldimizga chiqib: "Nimani eslayapsizlar?" deb so’radilar. «Qiyomatni», javob berdik. "O’nta alomatni ko’rmaguningizcha qiyomat bo’lmaydi, — deb (sanay boshladilar): — Mashriqdagi yer yutish, mag’ribdagi yer yutish, Arab jazirasidagi yer yutish, tutun, Dajjol, yer hayvoni, Ya’juj va Ma’juj, quyoshning mag’ribdan chiqishi, Adan qa’ridan chiqadigan olov. U odamlarning orqasidan (quvib) yuradi" ("Тazkira" kitobidan).

Hadisning ba’zi roviylari: "O’ninchi alomat — Isoning tushishi", desalar, boshqalari: "Odamlarni dengiz tomon haydaydigan shamol", deydilar (Muslim rivoyati).
Bu alomatlarning eng avvalgisi uch marta yer yutishi. Ba’zisi Nabiy sollallohu alayhi va sallam zamonlarida ro’y bergan. Abul-Faraj ibn Javziy shunday hikoya qiladi: "Iroqda juda qattiq zilizila va yer yutish sodir bo’ldi. Bu ofat tufayli ko’p xaloyiqlar halok bo’ldi".
Qurtubiy aytadi: "Ustozlarimizning biridan eshitgan edik. Andalusning sharqidagi Qatartanda degan qishloqda zilzila bo’lgan va tog’ qulab qishloqni butunlay bosib qolgan. Do’stlarimizning biri xabar berishicha, Тarsah qishlog’ida ham qattiq yer silkinishi ro’y bergan. Uylarning devor va shiftlari qulab tushgan. qishloq ahlidan juda oz sonli kishilar salomat qolganlar".

Hadisda yer xayvoni Ya’juj va Ma’jujdan oldin chiqishi aytilgan. Aslida qiyomatning birinchi alomati Dajjolning chiqishidir, so’ngra Iso ibn Maryam tushadi. Keyin Ya’juj va Ma’juj chiqadi Alloh taolo ularni bo’yniga "nag’af" qurtini tushirib, halok qilgach, payg’ambari Iso nbn Maryam sollallohu alayhi va sallamning ham jonini oladi. Iso alayhissalomdan keyin, odamlar sekin-asta islom dinini unutib boradilar. Insonlar o’zlarining avvalgi johiliy odatlariga qayta boshlaydilar. Har safar Alloh bandalariga ogohlantiruvchi (rasul) yuborib, hujjat qoim qilgandan keyin ro’y berganidek, odamlar yana kufr va fosiqlikka qaytadilar. Shunda Alloh yerdan bir hayvonini chiqaradi. U (ya’ni, yer hayvoni) mo’minni kofirdan ajratadi. Kofirlarni kufrdan, fosiqlarni fisqu fujurdan qaytaradi. So’ngra yer hayvoni g’oyib bo’ladi. Odamlarga esa ozgina muhlat beriladi. Agar ular o’z tug’yonlarida davom etsalar, quyosh mag’ribdan chiqadi. Bundan keyin kofir va fosiqlarning tavbasi qabul bo’lmaydi. Jinlar va insonlardan ibodat mas’udiyati bekor bo’ladi. Chunki Alloh taolo aytadi:

"Men jin va insni faqat O’zimga ibodat qilishlari uchungina yaratdim" (Vaz-zoriyot, 56).

Agar ibodat qilish masuliyati ulardan soqit bo’lsa, yer yuzida ularning turishlari ma’nosi qolmaydi. Ulamolar shunday deb aytganlar. (Vallohu a’lam.)

O’n alomatdan biri bo’lgan tutun haqida Ali, Ibn Umar, Abu Hurayra, Ibn Abbos, Ibn Abu Mulayka va Hasaya: "Alloh taoloning ushbu:

"Bas, (ey Muhammad), siz osmon ochiq (ya’ni barchaga ko’rinadigan) tutunni keltiradigan Kunga ko’z tuting! U (tutun barcha) odamlarni o’rab olur. Bu alamli azobdir" (Duxon, 10-11), oyatida kelgan tutun o’sha alomatlardan biridir", deb aytganlari rivoyat qilingan. Yer hayvoni haqida Alloh shunday deydi:

"Qachon (kofirlarning) ustiga so’z-azob tushganda (ya’ni, qiyomat yaqinlashganida) Biz ular uchun yerdan jonivor chiqarurmiz. U ularga odamlar Bizning oyatlarimizga ishonmaydigan bo’lib qolganlari haqida so’zlar"(Naml, 82).

Mufassirlar yer hayvonini shunday ta’riflaydilar: "U juda bahaybat bo’lib, Safo tog’ining yorig’idan chiqadi. Yonidan o’tgan har bir kishi mo’min bo’lsa yuzi yorishib, peshonasida "mo’min" degan yozuv paydo buladi. Kofir bo’lsa, yuzi qorayadi va peshonasiga "kofir" deb yoziladi".
Abdulloh ibn Umariing aytishicha, "Yer hayvoni "jassosa"ning o’zidir" (jassosa haqida keyingi sahifalarda to’xtalib o’tamiz).

Alomatlarning oxirgisi Yamandan chiqadigan olovdir. Bir hadisda "Adan qaridan", deyilgan bo’lsa, boshqa hadisda "Hijoz yeridan", deb aytilgan.

Qozi Iyoz aytadi: "Ehtimol, ikkita olov odamlarni mahsharga yig’ishi mumkin yoki olov avval Yamandan chiqib, keyin Hijozda zohir bo’lishi mumkin".

Qurtubiy aytadi: "Hijozdan chiqadigan olov chiqib bo’lgan. Odamlarni mahsharga haydaydigan olov hali chiqmadi. U esa Yamandan chiqadi". Quyoshning mag’ribdan chiqishi haqida, Хudo xohlasa, boshqa o’rinda so’z yuritamiz.

"(Qiyomat) soati yaqinlashnb qoldi va oy ham bo’lindi" (Qamar, 1), oyati karimasi haqida rivoyat qilinishicha, Maisa ahli Rasulullohdan mo’’jiza ko’rsatishni so’raganlarida, ularga oyni ikkiga bo’lingan holida ko’rsatdilar, oyning ikki parchasi tog’ning ikki tomonida turar zdi. So’ngra Rasululloh sollallohu alayhi va sallam: "Guvoh bo’linglar", deb aytdilar (Buxoriy va Muslim rivoyati).

Dajjol chiqishidan oldingi alomatlardan biri uch yil qahatchilik bo’lishidir. Odamlar qattiq mashaqqat, ochlik va faqirlik ichida qoladilar.

Hadisi sharifda shunday deyiladi. "...Dajjol chiqishidan oldin uch yil qahatchklik bo’ladi. Odamlar ocharchilikka yo’liqadilar. Birinchi yil Alloh taolo osmonga yomg’irning uchdan yerga ham o’simligining uchdan birini ushlab qolishni buyuradi. Ikkinchi yili Alloh osmonga yomg’irning uchdan ikkisini, yerga ham o’simligining uchdan ikkisini ushlab qolishni buyuradi. Uchinchi yili kelganda Alloh osmonga hamma yomg’irni ushlab qolishni amr etadi. Biror tomchi yomg’ir tushmaydi. Yerga ham hamma o’simligini ushlab qolishni buyuradi. Birorta ko’kat unib chiqmaydi. Birorta uy hayvoni ham, yovvoyi hayvon ham qolmaydi, barchasi halok bo’ladi, faqatgina Alloh xohlagani bundan mustasno". "Odamlar u zamonda nimani iste’mol qilishadi", deb so’rashdi. 'Тahil, takbir, tasbeh, tahmid (aytishadi). Bular odamlarga ovqat o’rniga o’tadi", deb javob berdilar Nabiy sollallohu alayhi va sallam (Hasan hadis. Abu Dovud, Ibn Moja rivoyati).